Ήσουν εσύ η λέξη

στο ερμητικά κλειστό συρτάρι,

μέσα στο ξεχασμένο λεύκωμα

της περασμένης νιότης.

Και ξαφνικά, ο αέρας της ψυχής

φύσηξε φως απέραντο

και τα γράμματα αναδύθηκαν

απ’ το σκοτεινό τους πέρασμα

κι ήρθαν στου νου το λογισμό,

σα σύννεφο,

ακροβατώντας…

 

Και μ’ ένα Άλφα αθάνατο

-όχι στερητικό, μα  κεφαλαίο-

σαν αιμάτινη ροή στις φλέβες,

ξεκινάς την πορεία σου στο άπειρο…

Κι έπειτα στέλνεις νάμα θεϊκό

με το Νι της νοσταλγίας

και του νόστου την ελπίδα.

 

Ζωγραφίζεις με χρώματα του έρωτα

το Έψιλον της ουράνιας ευτυχίας

και ταξιδεύεις μ’ ένα Μι μεθυστικό 

σα μαϊστράλι σε ταξίδι αλαργινό,

παρέα με το Όμικρον του ονείρου

ολάκερο το σύμπαν ν’ ανταμώσεις…

 

Κι ύστερα, πρόβαλε η θεία σιγή

ψίθυρος σιγανός το Σίγμα,

στην αέρινη ψυχή σου ακουγόταν…

 

Τέλος ζήλεψε το θαυμαστικό

κι ήρθε περήφανο κοντά σου να σταθεί,

ν’ αγγίξει την πνοή σου,

με τα φτερά σου να υψωθεί …

Εσύ, ο Α Ν Ε Μ Ο Σ!

 

©Τζούλια Πουλημενάκου

 Από την ποιητική συλλογή «Απρόσμενη Άνοιξη»

Κεφάλαιο ΙΙΙ “ΜΑΗΣ”

Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση

Β΄ Έκδοση – Αθήνα 2017

Επιμέλεια βίντεο: Γιώτα Φραγκουλάκη

Επί-Λόγου – Τα έργα μου – Τα ποιήματά μου – Λεύκωμα – Ιανουάριος 2020  

 

«Ειρήνη είναι όταν τ’ ανθρώπου η ψυχή

γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος. Κι ο ήλιος

ψυχή μες στον άνθρωπο.»*

                                                            ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

 

 Πεθύμησα τον ήχο της ειρήνης,

εκείνη την υπερκόσμια έλλειψη ήχου,

τη θεία αφωνία

χωρίς εκρήξεις, οιμωγές

και γοερές κραυγές τρόμου.

 

Πεθύμησα ν’ ακούσω τη χαρά

ανάμεσα στα χαλάσματα,

τα γέλια των μικρών παιδιών

και τα χαμόγελα των λουλουδιών στον ήλιο…

 

Πεθύμησα την άηχη φωνή της ειρήνης

ανάμεσα στο μηδέν και το παν,

τον ήχο της ειρήνης πεθύμησα

όταν η τελευταία βόμβα θα εκλείψει,

 όταν το πρώτο χαμόγελο θα πλημμυρίσει

και πάλι το σύμπαν των ψυχών μας!

 

©Τζούλια Πουλημενάκου

 Από την ποιητική συλλογή «Απρόσμενη Άνοιξη»

Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση

Β΄ Έκδοση – Αθήνα 2017

 

  *Απόσπασμα από το ποιητικό έργο του Ν.Βρεττάκου:

«ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Επιμέλεια βίντεο: Γιώτα Φραγκουλάκη

Επί-Λόγου – Τα έργα μου – Τα ποιήματά μου – Λεύκωμα – Νοέμβριος 2019

Ποια πατρίδα;

Ποια γη;

Ποιο χώμα ιερό

θα μάς στεριώσει;

Ο χρόνος τελειώνει

η ζωή μας λιγοστεύει

σβήνουν τα κεριά

της Ανάστασης…

 

Γύρισα την κλεψύδρα 

και περιμένω…

 

©Τζούλια Πουλημενάκου

Ποιητική Συλλογή «Αθώες Νοσταλγίες»

Αθήνα 2014

Τριγυρίζω στα βρώμικα δρομάκια στο κέντρο της

πόλης μου

– εβδομάδα της Παναγιάς – Αυγουστιάτη μήνα – …

Δε με πειράζει που απεργεί ο Δήμος,

δε μ’ ενοχλεί η δυσοσμία του χώρου…

Με πειράζει που οι άνθρωποι άλλαξαν

και η γη που μάς γέννησε δε μυρίζει γιασεμιά και κρίνα…

Σκόρπια σκουπίδια, άδεια κουτάκια από μπύρες και

αναψυκτικά,

αποτσίγαρα παντού…

Δε με πειράζει η μπόχα που αναδύουν,

δε μ’ ενοχλεί η καύτρα που καίει

καθώς την πετάς πριν μπεις στο λεωφορείο…

Με πειράζει που σκόρπισες τα όνειρά σου σε αδιέξοδες διαδρομές

και άδειασες από φιλότιμο,

μ’ ενοχλεί που πέταξες το χαμόγελο

απ’ τα δροσερά σου χείλη…

Εξακολουθώ και περιδιαβαίνω στα σοκάκια μιας

απρόσωπης πόλης

– κάποτε ανθηρής –

και αντικρίζω γέροντες άστεγους να κοιμούνται στα

παγκάκια,

να ψάχνουν στα σκουπίδια ανάμεσα στα περιτυλίγματα

των φαγητών…

Δε μ’ ενοχλεί ο άνθρωπος που ψάχνει για να ζήσει,

ούτε ο γέροντας που κοιμάται στο στενό παγκάκι…

Δε με πειράζει η εικόνα – κι ας μοιάζει αφύσικη – …

Μ’ ενοχλεί που ψάχνεις μόνο για τη δική σου ευτυχία

αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπό σου…

Με πειράζει που έχει αποκοιμηθεί η συνείδησή σου

και αδυνατείς να πράξεις κάτι για ν’ αλλάξεις τον κόσμο…

Μ’ ενοχλεί που εγκατέλειψες τις ρίζες σου

σαν τάχα να ‘χεις πέσει στη γη απ’ το πουθενά.

Κι ύστερα, στρέφω το βλέμμα μου εκεί…

Λίγα ψιλά, για μια δόση θανάτου – ίσως και την τελευταία –

και σταματώ εκεί…

Μ’ ενοχλεί…

Με πειράζει…

Με συν-θλίβει…

                                                           Άνθρωπε, γιατί;

Τζούλια Πουλημενάκου

Ποιητική Συλλογή «Απρόσμενη Άνοιξη»

Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση – Β’ έκδοση 2017

Έπαινος  από την «Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών» στον 32ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό  – Αθήνα 2013 – Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων

WOMLAND | ART & LIFESTYLE GUIDE    (Ιούλιος 2012)

Τζούλια Πουλημενάκου: “Τα ποιήματά μου είναι η αλήθεια που αναπνέω”

Ορμητικό ποτάμι το συναίσθημα… Η φόρτιση μέσα της… Ό, τι γεννά η ορμή, μετατρέπεται σε δημιουργία… Ποίηση… Εκ των έσω…

Το δικό της ταξίδι συναισθημάτων και συγκινήσεων, το δικό της ταξίδι στο εσωτερικό της ψυχής της, μεταφέρεται στο χαρτί, και φθάνει σε εμάς, χαρίζοντάς μας ταξίδια στον νοητό κόσμο…

Εμπνέεται από την Πανσέληνο, την γοητεύει η Ανατολή του Ηλίου…

Τζούλια Πουλημενάκου. Μια νέα γυναίκα, ταλαντούχα, με έντονο συναισθηματικό κόσμο, γράφει ποίηση και ζει μέσα από αυτήν…Ανακαλύπτει το είναι της, στο ταξίδι της, με βουτιά στο συνειδητό “είναι”, μεταφέροντας έξω, αριστουργήματα! Το ορμητικό ποτάμι των συναισθημάτων και της δημιουργίας, δεν σταματά.. Είναι τρόπος ζωής γι εκείνη… Από τα δεκαπέντε της χρόνια… Και θα συνεχίσει να είναι.

Γνωρίστε την Τζούλια Πουλημενάκου, μέσα από τη συνέντευξη που μας παραχώρησε, αλλά και μέσα από τα ποιήματά της…Ταξιδέψτε μαζί της… Στον κόσμο της ποίησης που δημιούργησε…

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Ήμουν.
Ένα μήνυμα σε κενό μπουκάλι.
Πεταμένο στη θάλασσα.
Γλάροι κατάλευκοι.
Γυαλιστερά κοχύλια.
Μια υπόσχεση δώρο ξεχασμένο.
Ήμουν.
Βρέχομαι με αλμυρό νερό.
Κόκκοι άμμου τα δάκρυα.
Καθρεφτίζεται το πρόσωπο.
Είμαι…

Το ποίημα με τίτλο “ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ” συμπεριλαμβάνεται στην πρόσφατη Ανθολογία ποίησης και πεζού λόγου –πρόσφατη Ανθολογία ποίησης και πεζού λόγου – Αφιέρωμα στον Ποιητή-Ακαδημαϊκό Νικηφόρο Βρεττάκο. Η συμμετοχή της Τζούλιας Πουλημενάκου, είναι 5 ποιήματα.(!!!)

Συνέντευξη στη δημοσιογράφο Βένη Παπαδημητρίου στο διαδικτυακό Magazino Womland/Art & Lifestyle Guide της Μαρίας Τρίγκα 

♦ Η Βένη Παπαδημητρίου συζητά με την Τζούλια Πουλημενάκου για το WomLand

1) Πότε άρχισες να γράφεις ποιήματα;

Σε ηλικία 14 ετών τόλμησα να γράψω το πρώτο μου ποίημα. Ήταν ένα ερωτικό, απλό τετράστιχο ποιηματάκι, αλλά ταυτόχρονα τόσο σημαντικό για μένα.

2) Πώς κατάλαβες ότι έχεις το χάρισμα;

Από εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε μέρα που να μην γράψω κάτι. Είχε γίνει μέρος πια της ζωής μου. Ήμουν σίγουρη ότι αυτό θα κρατήσει πολύ. Είχε βρεθεί τότε στα χέρια μου ένα λογοτεχνικό περιοδικό με ποιήματα του Μιλτιάδη Μαλακάση, του Λάμπρου Πορφύρα, του Κ. Χατζόπουλου και θυμάμαι ότι αυτά τα ποιήματα τα λάτρεψα. Μου άρεσαν πολύ και ταυτίστηκα με αυτά. Έχουν έντονο συναισθηματικό χαρακτήρα και νοιώθω ότι έχω επηρεαστεί από αυτά.

ΑΓΓΕΛΟΣ

Κι όταν το νοιώθω πως σε χάνω
σαν περιστέρι φέρνεις μήνυμα ελπίδας,
όταν τα μάτια μου θολώνουν
και τα χείλη στέκουνε βουβά
μπροστά στην αβεβαιότητα,
εσύ ελπίζεις..

Χωρίς υποσχέσεις και όρκους της στιγμής
φτιάξαμε μι΄αγάπη που μας εκφράζει,
μακριά από το ψέμα και την υποκρισία,
φτιάξαμε για τον έρωτα μια φωλιά στην καρδιά μας..

Στην αγάπη δεν χρειάζονται λόγια.
Αρκεί που κοιταζόμαστε.
Είναι ευκαιρία να μην χάσουμε την ευκαιρία.
Είσαι για μένα και είμαι για σένα,

Ο άγγελος της ψυχής,

Ο ταξιδιώτης του ονείρου,

Ο ταπεινός προσκυνητής..»

3) Ένιωθες σιγουριά γι΄ αυτά που έγραφες, ή ήθελες την επιβεβαίωση από κάποιον, κάποιους δικούς σου ανθρώπους;

Ξεκίνησα να γράφω αποκλειστικά για μένα, για μια δική μου εσωτερική ανάγκη, έβλεπα ότι το να γράφω με βοηθούσε στο να ωριμάσω καλύτερα και να εξωτερικεύω στο χαρτί τον ψυχικό μου κόσμο. Ένοιωθα σίγουρη για αυτά που έγραφα, δεν χρειαζόταν να ζητήσω την γνώμη των δικών μου, ήταν κάτι που αφορούσε εμένα. Οι δικοί μου άργησαν πολύ να δούνε τα ποιήματά μου.

4) Τι είναι ποίηση για σένα;

Η ποίηση για μένα είναι – όπως είπα και παραπάνω – μια ανάγκη να επικοινωνήσω με το έσω μου και έτσι να το εξωτερικεύσω χρησιμοποιώντας τις λέξεις. Έτσι, δίνω δύναμη και πνοή στον εαυτό μου μέσω των ποιημάτων μου. Ο Καρυωτάκης έλεγε ότι “η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε”. Εγώ θα έλεγα ότι είναι το καταφύγιο που ψάχνω και ανακαλύπτω και κάτι διαφορετικό για τον εαυτό μου κάθε φορά. Ακόμα θα έλεγα ότι είναι ένα ταξίδι συναισθημάτων και συγκινήσεων, ένα ταξίδι στο εσωτερικό της ψυχής. Αυτό δεν είναι άλλωστε;

5) Τι σε εμπνέει να γράφεις; Τα θέματά σου είναι συγκεκριμένα ή γενικά;

Τα ποιήματά μου είναι περισσότερο βιωματικά, είναι η ζωή μου, τα λάθη μου, ο έρωτας, η αγάπη, η μοναξιά.. είναι τα όνειρά μου.. Εμπνέομαι από την Πανσέληνο.. Γοητεύομαι από την Ανατολή.. Αφήνομαι στο ηλιοβασίλεμα … έχω γράψει σε ένα ποίημά μου. Η έμπνευσή μου είναι ο συναισθηματικός μου κόσμος. Εμπνέομαι από τα χρώματα, το κόκκινο του έρωτα, το γαλάζιο της θάλασσας.. το μαβί της θλίψης.. Τα ποιήματά μου είναι η αγάπη που παίρνω από τους αγαπημένους μου ανθρώπους που ζουν γύρω μου, είναι η αλήθεια που αναπνέω και η καθημερινότητα που προσπαθώ να ομορφύνω.

ΧΟΡΟΣ

Ψιχάλα.
Διάφανο άγγιγμα στο βαθύ
μπλε της ψυχής..
Ο αέρας παιχνίδι με τη φύση.
Πόσο απέραντο γαλάζιο
χωράει στο βλέμμα;

Έρωτες μακρινοί ορίζοντες
σα ναυάγια στο χρόνο χαμένα,
καρδιές ραγισμένες συντρίμμια του νου,
κοχύλια στην άμμο αφημένα..

Έλα και χόρεψε ανατολής χορό
Έλα και μέθυσε μ΄αιώνιο κρασί..

6) Έχεις εκδώσει κάποια ποιήματά σου; Αν ναι – ποιος είναι ο τίτλος, αν όχι, σκέφτεσαι κάποια στιγμή να προχωρήσεις στην έκδοση όλων όσων έχεις γράψει;

Δεν έχω εκδώσει ακόμα, αν και έχω μια ποιητική συλλογή έτοιμη και σκέφτομαι κάποια στιγμή να προχωρήσω στην έκδοσή της.Πρόσφατα συμμετείχα σε μια ομαδική Ανθολογία ποίησης και λόγου – Αφιέρωμα στα 100 χρόνια του Ποιητή και Ακαδημαϊκού Νικηφόρου Βρεττάκου και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη για αυτή μου τη συμμετοχή.

7) Έχεις συγκεκριμένες στιγμές που γράφεις; Κρατάς σημειώσεις, ή όταν έρχεται η έμπνευση αρχίζεις και γράφεις;

Τις περισσότερες φορές γράφω όταν είμαι συναισθηματικά φορτισμένη, είτε είναι σε λύπη, είτε σε χαρά. Φυσικά όταν έρχεται η έμπνευση πάντα θα έχω μολύβι και χαρτί για να καταγράψω κάτι που σκέφτηκα, οπουδήποτε και να βρίσκομαι.

8) Σε εκτονώνει η συγγραφή; Αισθάνεσαι καλύτερα; Λειτουργείς με την ψυχή; Ποια είναι η Τζούλια;

Σίγουρα όταν γράφω εκτονώνομαι. Είμαι χαμηλών τόνων και η συγγραφή με κάνει να εξωτερικεύομαι και να επικοινωνώ μέσα από αυτήν. Η εσωτερική εκτόνωση είναι λύτρωση για μένα. Αυτό μου προσφέρει το γράψιμο. Νοιώθω σίγουρη για τον εαυτό μου και όμορφα γράφοντας. Σίγουρα λειτουργώ με την ψυχή, τα ποιήματά μου είναι η ψυχή μου..

9) Πιστεύεις ότι ποιητές και συγγραφείς είναι ιδιαίτερες προσωπικότητες, ή όπως όλοι;

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ιδιαίτερες προσωπικότητες, όλοι μας έχουμε την ποίηση μέσα μας. Απλά οι ποιητές και οι συγγραφείς μπορούν να αποτυπώνουν τις σκέψεις τους σ’ ένα χαρτί και να κάνουν τις λέξεις να ζωντανεύουν… Να σε ταξιδεύουν, χωρίς να σε νοιάζει ο προορισμός…Έχουν αυτό το επιπλέον χάρισμα!

10) Θα συνεχίσεις να γράφεις σίγουρα…Η ορμή δε σταματάει, έτσι δεν είναι;

Σίγουρα θα συνεχίσω να γράφω δεν τίθεται τέτοιο θέμα, είναι τρόπος ζωής πια και το γνωρίζω πάρα πολύ καλά αυτό. Άλλωστε, όπως λες, η ορμή δεν σταματάει… Κι αν κάποια στιγμή σταματήσει, πάντα θα υπάρχει κάτι να τη θυμίζει…

Τζούλια, εύχομαι να συνεχίσεις να γράφεις ποιήματα, να είσαι βαθειά συναισθηματική, να βλέπεις τον κόσμο από το οπτικό πεδίο που τον βλέπεις μέχρι σήμερα. Να εμπνέεσαι και να ζεις μέσα από την ποίηση. Να σε διαβάζουμε.. Να διακριθείς, γιατί το αξίζεις πραγματικά…

Βένη Παπαδημητρίου

Αθήνα, 18 Ιουλίου 2012

 

Η Τζούλια Πουλημενάκου έχω τη χαρά να είναι μια πολύ αγαπημένη μου φίλη και γι’ αυτό δεν θέλω να πω πολλά, παρά μόνο πως έχει ιδιαίτερες ευαισθησίες σαν άνθρωπος και μια ποιοτική καλλιτεχνική φλέβα.  Είναι μια σπάνια προσωπικότητα και της εύχομαι τα καλύτερα, αλλά πάνω απ’ όλα να αγγίξει τα όνειρά της!

Μαρία Τρίγκα

Μυριάδες οι κόκκοι της άμμου
πλάι στο ορμητικό κύμα,
πασχίζουν να μετριάσουν το μένος του πελάγους!
Να εξαφανιστούν, να βυθιστούν,
τη ροή της αφρισμένης θάλασσας να ορίσουν!
Ανακατεύονται , στροβιλίζονται,
προσπαθούν ν’ αποτρέψουν το ταξίδι του ολέθρου!

Κι εγώ, το μηδέν και το παν
-ταξιδευτής του ανέγνωρου στης ύπαρξης το ταξίδι-
βυθίζομαι στην αρχική μου μήτρα
-τη μήτρα που με γέννησε-
εκεί, ποθώ να κρυφτώ, ν’ αναγεννηθώ
και σιωπηλά να σπαράξω στου είναι μου την αλήθεια,
μήπως στα πέρατα ακουστεί καθαρή και πλέρια η κραυγή μου,
τα σύμπαντα των δυνατών ταράσσοντας…

Και σαν σε όραμα θεϊκό,
η κραυγή μου, δοξαστική ανέπεμψε
στα πέλαγα των ολέθριων οριζόντων,
σταγόνα- σταγόνα άδειασε τα δάκρυα
απ’ του κόσμου τα σπαράγματα,
μπόλιασε τους άρχοντες της αβύσσου με μελίρρυτες πράξεις,
το πέρασμα από τη θάλασσα των στεναγμών
μετουσιώθηκε σε δίοδο ελπίδας
και η ειρήνη έλαμψε στα σκοτεινιασμένα πελαγίσια πρόσωπα.
Ναι, αυτή η ικετευτική οιμωγή, η ηχώ του είναι μου,
είναι ολάκερη δική μου!

Κι εκεί, αφουγκράζομαι τους θεϊκούς ψιθύρους,
το Θεό δοξάζοντας
που στο ύστατο κάλεσμά του, κείτομαι ζωντανός
στο ξημέρωμα της επόμενης μέρας,
το αυγινό φως λαχταρώντας…

Της ελπίδας αλαργινός ταξιδευτής!

© Τζούλια Πουλημενάκου

«ΒΡΑΒΕΙΟ ΒΑΚΧΥΛΙΔΗ»
Ζ΄Παγκόσμιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Ποίησης
Αμφικτυονία Ελληνισμού – Θεσσαλονίκη 2018

 

 

 

Ω! νύχτα με άρωμα γιασεμιών

κι απατηλών ονείρων,

που κουβαλάς αμέτρητους τους κτύπους

της καρδιάς μου!

Τι θ’ απογίνουν οι δείκτες του ρολογιού

σαν κλείσει ο …  κύκλος;

Aχτίδες ολόδροσες, ω! νύχτα

στης ψυχής μου το άπειρο…

 

©Τζούλια Πουλημενάκου

 

Ανέκδοτη συλλογή «Μικρές σπουδές ποίησης»

30.6.2019

Η “Απρόσμενη ΄Ανοιξη”  είναι για μένα μια σιωπηλή πράξη βαθύτερης αναζήτησης μέσα στην αθέατη κοινωνία της ψυχής μου. Είναι μια αφετηρία μιας επίπονης διαδρομής στον εσώτερο εαυτό μου. Και όταν λέω αφετηρία το εννοώ.. άλλωστε η άνοιξη αρχίζει από Α!

Είμαι, λοιπόν, στη αρχή και γνωρίζω ότι ο δρόμος μου είναι μεγάλος. Μετά από τις «Αθώες Νοσταλγίες» εδώ και δύο χρόνια η συλλογή αυτή χάραξε μια νέα πορεία στη ζωή μου, ένα ταξίδι που θέλω να ζήσω από εδώ και πέρα.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους,  όσοι συνταξιδεύετε μαζί μου σ΄αυτόν το δρόμο, όσοι με στήριξαν και με στηρίζουν σ΄αυτό το ονειρικό ταξίδι της ποίησης.. αλλά και της ψυχής μου…

Τζούλια Πουλημενάκου

Αύγουστος 2016

 

H ποιητική συλλογή με τίτλο “Απρόσμενη Άνοιξη” εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2016 από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση. 

—————————————————————————————————————————– 

  

Η «Απρόσμενη   Άνοιξη» στο Γύθειο Λακωνίας  (Πρώτη παρουσίαση – Αύγουστος 2016)

Δελτίο τύπου στη διαδικτυακή λακωνική εφημερίδα www.youknow.gr 

Στον πανέμορφο τόπο καταγωγής τής Τζούλιας Πουλημενάκου στο Γύθειο Λακωνίας, θα γίνει η πρώτη παρουσίαση της «Απρόσμενης ΄Ανοιξης», της νέας ποιητικής συλλογής της από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση.

    Η Τζούλια Πουλημενάκου είναι μέλος του Δ.Σ. της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών»  (2016-2018) και μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας «Χείλων ο Λακεδαιμόνιος», μέλος της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, μέλος της Ένωσης Αιτωλ/νών Λογοτεχνών και μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυθειατών Αττικής «Η Κρανάη».

    Η εκδήλωση  θα γίνει την Τετάρτη 24/8/2016  και ώρα  7.30 το απόγευμα στο cafe-restaurant  PLAZ   (Ξανθάκη Ακαδημαϊκού 1-Γύθειο) και θα τη συντονίσει η δημοσιογράφος Ουρανία Μπούρτζινου.

Ομιλητές της εκδήλωσης:

Nίκος Ταβουλάρης, ποιητής-πεζογράφος-δοκιμιουγράφος, τ.Πρόεδρος και νυν Αντιπρόεδρος της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών»

Νέλλη Λαγάκου, ποιήτρια-συγγραφέας, τ.Σχολική Σύμβουλος Μέσης Εκπ/σης- Μέλος της «Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών»

Χαιρετισμό θα απευθύνει ο κ.Bασίλης Βλαχάκος, ποιητής, εικαστικός, Πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας «Χείλων ο Λακεδαιμόνιος»

Απαγγελίες ποιημάτων:

Παναγιώτα Λαγάκου-Κοιλάκου, Φιλόλογος, τ.Λυκειάρχης

Ουρανία Μπούρτζινου-ποιήτρια,πεζογράφος, Μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Π.Ε.Λ. και μέλος της Ελεγκτικής Επιτροπής της Ε.Π.Δ.Λ. «Χείλων ο Λακεδαιμόνιος»

Λένα Φατούρου, ποιήτρια,συγγραφέας, μέλος της «Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών»

Ελένη Τζανετάκου, Δημοσιογράφος, Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Ανατολικής Μάνης

 

Η «Απρόσμενη Άνοιξη» στο παραδοσιακό καφενείο «Η Ωραία Ελλάς» (Δεύτερη παρουσίαση – Δεκέμβριος 2017 – Ανταπόκριση εκδήλωσης)

«Απρόσμενη Άνοιξη» ο τίτλος της νέας συλλογής της ποιήτριας Τζούλιας Πουλημενάκου,  που παρουσιάστηκε τη Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017 στο Μοναστηράκι, στο παραδοσιακό Καφενείο «Η Ωραία Ελλάς» στο Κέντρο Ελληνικής Παράδοσης,  κάτω από τον φωτισμένο ιερό βράχο της Ακρόπολης  και απρόσμενα διάχυτη η μέθεξη του κοινού που κατέκλυσε τον  χώρο και δέχτηκε το δώρο αυτό της ποίησης.

Η δεύτερη κατά σειρά παρουσίαση της «Απρόσμενης Άνοιξης», και η  βραδιά εξελίχθηκε μέσα σε μια συγκινησιακή ατμόσφαιρα, όπου η ποίηση τής Τζούλιας Πουλημενάκου, μέσα από τον κοινωνικό και φιλοσοφικό της προβληματισμό, την αγάπη της για την πατρίδα και την ελπίδα της για τη ζωή, μας μετέφερε το μήνυμα της «Απρόσμενης Άνοιξής» της, της αναζήτησης του εσωτερικού εαυτού μας και τη δύναμη για νέες αφετηρίες στον κύκλο της ζωής.

Την εκδήλωση άνοιξε η Υπεύθυνη της Ομάδας Πολιτισμού του Κέντρου Ελληνικής Παράδοσης «Η Ωραία Ελλάς» κυρία Άννα Στάικου, η οποία ανέφερε ότι η παρουσιαζόμενη Ποιήτρια είναι η πρώτη που ξεκινά τη χειμερινή σεζόν των παρουσιάσεων των λογοτεχνικών εκδηλώσεων και για τον πρωτότυπο τίτλο του βιβλίου της αλλά και για το ποιοτικό του περιεχόμενο.

Το συντονισμό είχε ο βραβευμένος συγγραφέας  κ.Μιχάλης Γριβέας, ο οποίος με τον δικό του τρόπο συντόνισε εξαιρετικά την εκδήλωση.

Χαιρετισμό απηύθυνε η κυρία Ελένη Πάτση, Εκδότρια  της «Απρόσμενης Άνοιξης» από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση, η οποία εξήρε το έργο τής ποιήτριας αναφέροντας χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων: «Η ποιήτρια τοποθετείται απέναντι στον εαυτό της και τους άλλους εκφράζοντας με τόλμη και φωτεινά συναισθήματα τα όνειρα, τα οράματα και τις αξίες της πάνω σε ό,τι συνιστά τη ζωή και τους δρόμους της».

Στη συνέχεια, χαιρετισμό απηύθυνε ο Πρόεδρος του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδας κ.Ηρακλής Ζαχαριάδης, ο οποίος ανέφερε: « Η “Απρόσμενη Άνοιξη” της Τζούλιας Πουλημενάκου προσεγγίζει τον αναγνώστη με όμορφα συναισθήματα και με τον απλό και ανεπιτείδευτο τρόπο γραφής της χαρίζει μια πλούσια παρακαταθήκη στο χώρο της λογοτεχνίας».

Επίσης, απηύθυνε ένα σύντομο χαιρετισμό και ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών κ.Τάσος Λέρτας, αναφέροντας χαρακτηριστικά : «Περνάμε μια δύσκολη εποχή, μια α-πνευματική εποχή, η οποία  έχει ανάγκη από δημιουργικούς ανθρώπους. Μόνο οι δημιουργικοί πνευματικοί άνθρωποι όταν μπούνε μπροστά μια κοινωνία μπορεί να ελπίζει και μπορεί αυτή η άνοιξη που η ποιήτρια τη λέει απρόσμενη, να είναι αυτή που όπως  λέει ο ποιητής μας ο Άγγελος Σικελιανός «θα’ ρτει».

Η βραδιά συνεχίστηκεμε την  πρώτη ομιλήτρια κυρία Μίνα Μπουλέκου, ποιήτρια-συγγραφέα και αρθρογράφο, η οποία ανέλυσε τη συλλογή, τονίζοντας τα σημαντικά μηνύματα ζωής  που η ποιήτρια θέλει να μεταφέρει, αναφέροντας τα εξής:  « Η ματιά της είναι διεισδυτική και σαν παλμογράφος της εποχής αποτυπώνει τις εσωτερικές και εξωτερικές αγωνίες, καθώς και τα ερωτήματα που απασχολούν όλους μας. Μας φέρνει αντιμέτωπους με τη δική μας συνείδηση να αντιπαλεύει και να μάχεται ανάμεσα στο εγώ και το εσύ, ανάμεσα στο εμείς και στο εσείς, ως μέρος της ολότητας. Η «Απρόσμενη Άνοιξη» είναι η Άνοιξη της Αφύπνισης, η Άνοιξη της Ξαστεριάς που ονειρευόμαστε όλοι μας να ζήσουμε σε έναν κόσμο πιο δίκαιο, πιο γνήσιο και πιο αληθινό».

Ακολούθησε ο κ. Νίκος Ταβουλάρης, ποιητής-πεζογράφος-δοκιμιογράφος, Αντιπρόεδρος της “Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών”, ο οποίος ανέλυσε με τον δικό του λογοτεχνικό-φιλοσοφικό τρόπο και λόγο το έργο τής παρουσιαζόμενης ποιήτριας αναφέροντας, μεταξύ άλλων:

«Η ψυχική της ευαισθησία και τα συναισθήματα είναι η αφετηρία της ποίησής της, όμως δε μένει στο προφανές. Επιχειρεί να ξεφύγει από τα στενά όρια του ορατού και αναζητά, με μια υπερβατική προσέγγιση, απαντήσεις εκεί που μόνο οι γνήσιες ποιητικές φύσεις μπορούν να προσεγγίσουν. Η πρωτότυπη σύλληψη της ποιήτριας, κατ΄αρχάς να παρουσιάσει τα ποιήματά της ως παιδιά τής πλέον δημιουργικής και ταυτόχρονα αισθαντικής εποχής του έτους, όπως είναι η Άνοιξη, δίνει εξ’ αρχής μια ιδιαίτερη υφή στο έργο. Μας οδηγεί τόσο αισθητικά όσο και διανοητικά σε έναν ιδιαίτερο ποιητικό κόσμο και μας προϊδεάζει για μια σημαντική ποιητική προσέγγιση, το επίπεδο της οποίας κατορθώνει να το υποστηρίζει σε ζηλευτό βαθμό».

Η εξαιρετική απαγγελία των ποιημάτων από την κυρία Αγγελική Ψακή – Κωβαίου, ποιήτρια και Έφορο της Πανελλήνιας ΄Ενωσης Λογοτεχνών, ανέδειξε τους στίχους της ποιήτριας. Πρόσθεσε, δε, τα δικά της συγχαρητήρια προς την παρουσιαζόμενη ποιήτρια, τόσο για το έργο της, όσο και για το μεγαλύτερο δημιούργημά της που είναι τα παιδιά της, τα οποία παρίστανται και στηρίζουν τη μητέρα τους. Ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «δεν είναι μόνο εμείς να δίνουμε στα παιδιά μας, αλλά και εκείνα να συμπορεύονται μαζί μας».

Μέσα σε έντονο κλίμα συγκίνησης έκλεισε η εκδήλωση με τον λόγο τής ποιήτριας, ευχαριστώντας όλους τους συμμετέχοντες της παρουσίασης και τους προσκεκλημένους που την τίμησαν με την παρουσία τους και αναφέροντας ότι «η “Απρόσμενη Άνοιξη” είναι το Α της Αφετηρίας, το Α της Αναζήτησης, είναι η καινούρια σελίδα στον ανέναο κύκλο της ζωής».

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με  μουσική από τους εκλεκτούς μουσικούς κ.Νίκο Αστρά (κιθάρα-τραγούδι) και κ.Γιώργο Γκιωνάκη (μπουζούκι-τραγούδι), όπου ερμήνευσαν γνωστά ελληνικά τραγούδια, συμβάλλοντας και αυτοί ώστε να ολοκληρωθεί η βραδιά με επιτυχία!

Παραδοσιακό Καφενείο “Η Ωραία Ελλάς”  –  Αθήνα, 11 Δεκεμβρίου 2017

 

 

 

Επιμέλεια συνέντευξης: Βάσω Β. Παππά – Δημοσιογράφος (Vas_nikpap@yahoo.gr)

Με αφόρμηση την έκδοση της πρώτης της ποιητικής συλλογής «Αθώες Νοσταλγίες» (Αυτοέκδοση – 2014)  η Τζούλια Πουλημενάκου μάς ξεδιπλώνει πτυχές της προσωπικότητάς της με έναν ανεπιτήδευτο τρόπο. Βραβευμένη από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών στους Δελφούς, με πολλές Διακρίσεις και Επαίνους. Απλή και προσηνής κερδίζει το συνομιλητή της με την πρώτη ματιά.

Κυρία Πουλημενάκου, πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική σας συλλογή με τίτλο “Αθώες Νοσταλγίες”. Τι θέλετε να προβάλλετε μέσα από τη συλλογή σας;

Οι «Αθώες Νοσταλγίες» είναι 30 ποιήματα (28 δικά μου και 2 της μητέρας μου), καθαρά βιωματικά και με διάθεση εσωτερικής αναζήτησης και πληρότητας. Η διαδρομή τους δεν ήταν εύκολη. Και αυτό γιατί μέσα από την γραφή τους επικοινωνώ με τον ίδιο μου τον εαυτό, αυτοαναλύομαι, ενδοσκοπώ και αναδύομαι καλύτερη. Αυτό που θέλω να εκφράσω με τη συλλογή μου είναι το φως και η ελπίδα να μην σβήσουν από την εποχή μας. Κάποια στιγμή στη ζωή σου κάνεις τον απολογισμό σου και διαπιστώνεις ότι ο χρόνος περνά και με τον εαυτό σου ασχολείσαι ελάχιστα. Σ΄αυτή τη διαδρομή μιας εσώτερης αναζήτησης, προέκυψαν οι «Αθώες Νοσταλγίες» και θέλω να προβάλλω τη δύναμη του ανθρώπου, πέρα και κόντρα στα δύσκολα, να ελπίζει και να συνεχίσει να ονειρεύεται…

Ο Νίκος Ταβουλάρης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών γράφει στον πρόλογο της ποιητικής συλλογής: “Οι “Αθώες Νοσταλγίες” είναι μια απτή απόδειξη πως η τέχνη και ειδικότερα εκείνη της Ποίησης, είναι δυνατόν να τέρπει και ταυτόχρονα να προβληματίζει και να μετουσιώνει το μικρό σε μεγάλο και την τρυφερότητα της ψυχής ενός γνήσιου ποιητικού πνεύματος σε νοηματικό και υπαρξιακό Φως!”  Τι σημαίνει για σας η ποίηση; Πότε ξεκινήσατε να γράφετε και ποια στάθηκε η αφορμή;

Ο Καρυωτάκης είχε πει ότι «ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε». Για μένα ποίηση, πέρα από μια απλή καταγραφή, είναι το καταφύγιο που ψάχνω κάθε φορά, να απομονωθώ, να κλειστώ και να αναγεννηθώ καλύτερη. Είναι ένα ταξίδι στο εσωτερικό της ψυχής μου και μέσα από αυτό ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Γράφω από την ηλικία των 15 ετών. Θυμάμαι το πρώτο μου ποίημα, ήταν ένα μικρό τετράστιχο για την αγάπη. Κανείς δεν ήξερε ότι γράφω, ακόμα και οι δικοί μου πολύ αργότερα το ανακάλυψαν. Κλεινόμουν στο δωμάτιό μου (το καταφύγιο που έλεγα πριν) και προσπαθούσα μέσω της γραφής να ανακαλύψω εμένα. Αθόρυβη και ντροπαλή θα έλεγα και με τις συχνές μεταθέσεις του πατέρα μου, οι φιλίες μου και οι παρέες μου εκείνα τα χρόνια δεν ήταν σταθερές. Στην ποίηση έβρισκα τη σταθερότητα, μια αληθινή φίλη, που ήμουν σίγουρη ότι δεν θα με εγκατέλειπε ποτέ. Η αφορμή ήταν, όταν σε κάποιο μάθημα στο γυμνάσιο διάβασα ποιήματα του Κων/νου Χατζόπουλου, του Λάμπρου Πορφύρα, του Κωστή Παλαμά και του Ν. Βρεττάκου. Αυτά τα ποιήματα τα λάτρεψα και αργότερα ταυτίστηκα μαζί τους, γιατί με οδηγούσαν στην ουσία της ζωής μέσα από μια αισθητική απόλαυση που στο τέλος έβγαινε από μέσα τους η αλήθεια και η ελπίδα. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη και ευλογημένη θα έλεγα, γιατί με γέμιζαν αισθήματα ευφορίας και πληρότητας.

Προέρχεστε από ένα περιβάλλον καλλιτεχνικό, καθώς οι γονείς σας και ο αδελφός σας ασχολούνται με την ποίηση και τη λογοτεχνία. Πόσο επηρέασε αυτό τις επιλογές σας;

Σίγουρα το κύτταρο της καλλιτεχνίας προϋπήρχε από τους γονείς μου και εγώ και ο αδελφός μου κληρονομήσαμε αυτό το ταλέντο, αλλά πιστεύω ότι στην προσωπική μου κατάσταση αυτό που επηρέασε περισσότερο να στραφώ στην ποίηση, ήταν η δική μου ανάγκη να αποτυπώνω ό, τι σημαντικό ένιωθα να συμβαίνει στη ζωή μου. Πάντα έψαχνα στην ποίηση και ακόμα ψάχνω τις αλήθειες που μου ομορφαίνουν τη ζωή και με ολοκληρώνουν σαν άνθρωπο.

Από τι θέματα εμπνέεστε για να δημιουργήσετε ένα ποίημα; Από τα ποιήματά σας αγαπάτε πιο πολύ αυτά που σας δυσκολεύουν ή αυτά που σας βγαίνουν αβίαστα;

Τα θέματα που εμπνέομαι για να δημιουργήσω ένα ποίημα, είναι αυτά που αναγεννούν την ψυχή, ο έρωτας, η αγάπη, τα χρώματα του ελληνικού ουρανού και της θάλασσας, η μυρωδιά της βροχής, η αίσθηση ενός ηλιοβασιλέματος και μιας ανατολής, ο ήχος των κυμάτων, η ελπίδα, τα όνειρα, είναι αυτές οι αξίες της ζωής μας, η ελευθερία, η πατρίδα, το μέλλον, ο Θεός μας. Ακόμα και αυτά που μιλούν για χωρισμό, πόνο και θλίψη είναι φιλτραρισμένα από την ψυχή, που εμπεριέχεται μέσα τους, έτσι ώστε το ποίημα να μετουσιωθεί σε φωτεινό πέρασμα και να στείλει τα δικά του μηνύματα στον αναγνώστη. ΄Ολα μου τα ποιήματα τα αγαπώ το ίδιο, υπάρχει ποίημα στη συλλογή που το έγραψα μέσα στο λεωφορείο και ένα άλλο που με παίδεψε αρκετές μέρες, αλλά και τα δύο είναι αγαπημένα γιατί υπάρχει μέσα τους το κύτταρό μου. Είναι σαν τα παιδιά μας, που δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις, γιατί είναι μέρος του εαυτού σου.

Ο Κωστής Μοσκώφ στο βιβλίο του “Για τον Έρωτα και την Επανάσταση” έγραψε ότι “ποίηση είναι πράξη καιρών λυπημένων”. Θεωρείτε ότι είναι λυπημένη η εποχή που διανύουμε ώστε να μπορέσει να ανθίσει η ποίηση;

Όταν οι καιροί είναι δύσκολοι, όπως ένας πόλεμος, μια αρρώστια, μια οικονομική κρίση κλπ., υπάρχει περισσότερο συναισθηματική ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί και έτσι λέμε ότι η ποίηση ανθίζει. Γιατί αποκρίνεται στο συναίσθημα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει.

Η άποψη η δική μου είναι ότι ποίηση είναι κάθε εποχή, είναι πράξη «παντός καιρού» και χαράς μα και λύπης.

Γέμισες με χρώμα δειλινού/τις άδειες σελίδες,/στόλισες με ρόδα και άνοιξη/τον κήπο της καρδιάς μου. Εσύ, ο Έρωτας!

Την ένταση του έρωτα την αντέχετε; Κινδυνεύσατε ποτέ να χάσετε τον εαυτό σας από εκείνον;

Ευτυχώς που κινδύνευσα! Πώς αλλιώς θα αναγνωρίσεις μέσα σου την αληθινή ευτυχία; Πώς αλλιώς θα μάθεις τον εαυτό σου; O έρωτας ανεβάζει την ψυχή και κυριαρχεί σε όλες μας τις αισθήσεις. Και όταν ξέρεις τι ακριβώς είναι αυτό που θέλεις, ανεβάζεις την ένταση μέχρι εκεί που αντέχεις…. ναι, ευτυχώς που κινδύνευσα!

Διανύουμε περίοδο εκλογών. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η σύγχρονη πολιτική σκηνή διαπνέεται από ένα τεχνοκρατικό πνεύμα. Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η “αισθητική αγωγή” θα έκανε τους πολιτικούς καλύτερους. Ασπάζεσθε αυτή την άποψη;

Συμφωνώ ότι το τεχνοκρατικό πνεύμα μπορεί να φέρει αλλαγές στον τόπο μας και σίγουρα αυτό είναι αποδεκτό από όλους μας. Όσον αφορά την «αισθητική αγωγή», κατά τη γνώμη μου πρώτα πρέπει να ξεκινήσει από εμάς τους πολίτες. Εμείς πρέπει να γίνουμε καλύτεροι, μέσω της οικογένειας, της παιδείας και των συναναστροφών μας και εκεί έγκειται για μένα η «αισθητική αγωγή». Και μετά, κατά προέκταση, πιθανόν και οι πολιτικοί μας να είναι καλύτεροι.

Ξύπνησα/και μύρισε Κυριακή!/ Η ζωή είναι όμορφη!

Τι σημαίνει ευτυχία για σας; Πότε λέτε στον εαυτό σας ότι είστε ευτυχισμένη;

Ευτυχία για μένα είναι ακριβώς αυτό: Nα ξυπνάω κάθε πρωί σα να είναι Κυριακή. Γιατί η Κυριακή είναι η μέρα που ευλόγησε ο Θεός να ξεκουράζεται ο άνθρωπος σώμα και ψυχή, να έχει την υγεία του και έτσι να μπορεί να δημιουργεί, να στοχεύει και να ονειρεύεται…Είμαι ευτυχισμένη όταν η ψυχή, το πνεύμα και το σώμα εναρμονίζονται με τις μικρές χαρές της καθημερινότητας. Και αυτόν τον ορισμό της ευτυχίας έχω μεταδώσει και στα παιδιά μου.

Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο Θεός είμαστε εμείς οι ίδιοι ενώ κάποιοι “εκκεντρικοί” ότι η θρησκεία είναι για τους αφελείς. Εσείς πιστεύετε στον Θεό; Ποια η προσωπική σας εκτίμηση;

Φυσικά και πιστεύω στο Θεό. Για μένα ο Θεός είναι η ανώτερη δύναμη που χρειάζεται ο άνθρωπος για να στηριχτεί, να πιστέψει, να ελπίζει και να συνεχίσει να ονειρεύεται, παρόλα τα δύσκολα και στο τέλος η πίστη του αυτή να τον λυτρώνει και να του ανεβάζει την ψυχή. Πρέπει να έχουμε τον Θεό μέσα μας. Τον έχουμε ανάγκη. Για τη λύτρωση, για το ταξίδι στην αιώνια ζωή και στην ελπίδα..

Η χώρα μας διανύει δύσκολες ώρες λόγω της κρίσης. Τι σκέφτεστε για όλα αυτά που συμβαίνουν και πώς ονειρεύεστε την ελληνική κοινωνία σε δέκα χρόνια από σήμερα;

Βιώνω κι εγώ όπως όλοι οι ΄Ελληνες τις δυσκολίες της χώρας μας. Σκέφτομαι το μέλλον και ανησυχώ περισσότερο για τη νεολαία μας, για τα παιδιά μας. Η ελληνική κοινωνία που ονειρεύομαι σε δέκα χρόνια από σήμερα, θέλω να είναι σύγχρονη, ευνομούμενη και ευρωπαϊκή, στην οποία να εφαρμόζονται οι νόμοι και να επικρατεί περισσότερο η αλήθεια και η αξιοκρατία.

     Η ανωτέρω συνέντευξη δόθηκε στη δημοσιογράφο-συγγραφέα Βάσω Β. Παππά και δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή εφημερίδα “Ελληνική γνώμη” στις 21 Μαϊου 2014.

—————————————————————————————————————————————–

   Επίσης, η ποιητική συλλογή «Αθώες Νοσταλγίες» παρουσιάστηκε στις 2 Ιουνίου 2015 στην τηλεοπτική εκπομπή «Ανάδειξέ το» με τη δημοσιογράφο Άννα Νικολαϊδη.

 

Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής “Αθώες Νοσταλγίες” στην Αθήνα

      Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Αθώες Νοσταλγίες» πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών» στις 9 Μαϊου 2014.

Ο Πρόεδρος της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών» κύριος Νίκος Ταβουλάρης ανέλυσε την αισθητική και φιλοσοφική διάσταση της γραφής τής ποιήτριας, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά: «Η μετουσίωση του ελάχιστου σε μέγιστο, η δημιουργός  δύναμη της αγάπης και του έρωτα, όχι μόνο στην ανθρώπινη αλλά και τη συμπαντική διάσταση, είναι θέματα πολύ μεγάλα και δυσπρόσιτα και ίσως μόνο η ποίηση έχει τη δυνατότητα να τα προσεγγίσει, όχι μέσα από μια έλλογη ανάλυση, αφού αυτά σίγουρα υπερβαίνουν την πεπερασμένη νοητική μας ικανότητα, αλλά ίσως να τ’ αγγίξει με τ’ άυλα ακροδάχτυλά της. Μια τέτοια διστακτική αλλά όμορφη ποιητική αφή επιχειρεί η  Τζούλια Πουλημενάκου στην ποιητική της συλλογή «Αθώες Νοσταλγίες».

Ποιήματα απέδωσε η Γενική Γραμματέας της Π.Ε.Λ. και ποιήτρια κυρία Εύα Χαλκιαδάκη. Χαιρετισμό απηύθυνε η εικαστικός-ψυχολόγος κυρία Καίτη Κουμανίδου, η οποία έχει επιμεληθεί την έκδοση και έχει φιλοτεχνήσει με εικαστικό της έργο το εξώφυλλο της συλλογής.  Την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος κυρία Μαρία Χατζηνικολάου. Ιδιαίτερη νότα πρόσθεσε η ζωντανή ορχήστρα (κιθάρα-βιολί) με τη ζεστή φωνή της κυρίας Ελεάνας Φινοκαλιώτη.

 

 

 

 

 

 

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Όταν η ποίηση προσθέτει στη ζωή..

   Η ποιήτρια Τζούλια Πουλημενάκου με την Ποιητική Συλλογή Αθώες Νοσταλγίες μάς ταξιδεύει με το τρυφερό και ονειροπόλο ύφος της σε κόσμους άλλους με όχημα την ποίηση και τη μαγεία,  δοσμένη με καθαρότητα και λυρισμό.

     Η γνωριμία με την ποίησή της γαληνεύει την ψυχή ξεδιπλώνοντας με απαλούς κραδασμούς την εσωτερικότητα της ψυχής της, αναδεικνύοντας έτσι τον πλούτο των συναισθημάτων της και τη δυναμική του λόγου της.

Με ιδιαίτερη προσωπική τεχνογνωσία κατορθώνει χρησιμοποιώντας το παιχνίδι της φαντασίας, του ονείρου αλλά και της ζωής, να αγγίξει απαλά τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής τού αναγνώστη και να του προκαλέσει … Αθώες Νοσταλγίες.

Καίτη Κουμανίδου-Εικαστικός-Ψυχολόγος

τ. Διευθύντρια Πρόληψης Ε.Ε.Σ.

 

Αυτός ο άγριος παφλασμός των κυμάτων

ηχεί τόσο οδυνηρά στην ψυχή μου!

Ένας θόρυβος καταλυτικός, διαπεραστικός

να σκίζει τα σωθικά μου σαν βέλος αιμάτινο!

Σιγήστε τον!

Μην τον ακούω άλλο!

Βάλτε τη θάλασσα να κοιμηθεί

να σταματήσει να σπαράζει!

Τόσες ψυχές,  δε χόρτασε;

 

ΤΖΟΥΛΙΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑΚΟΥ

Από την ποιητική συλλογή “Απρόσμενη Άνοιξη”

Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση – Β΄Έκδοση Αθήνα 2017

 

Επιμέλεια βίντεο: Μαρία Ταβουλάρη