Αυτός ο άγριος παφλασμός των κυμάτων
ηχεί τόσο οδυνηρά στην ψυχή μου!
Ένας θόρυβος καταλυτικός, διαπεραστικός
να σκίζει τα σωθικά μου σαν βέλος αιμάτινο!
Σιγήστε τον!
Μην τον ακούω άλλο!
Βάλτε τη θάλασσα να κοιμηθεί
να σταματήσει να σπαράζει!
Τόσες ψυχές, δε χόρτασε;
ΤΖΟΥΛΙΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑΚΟΥ
Από την ποιητική συλλογή “Απρόσμενη Άνοιξη”
Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση – Β΄Έκδοση Αθήνα 2017
Επιμέλεια βίντεο: Μαρία Ταβουλάρη
Αλλιώτικο φως έλουσε
τη νύχτα την αποψινή,
της Λύρας φέγγιζε διάχυτος ο Αστερισμός
στο ανεξερεύνητο άπειρο τ’ ουρανού
κι από μακριά σα ν’ ακούγονταν
τα λόγια του Ορφέα.
Άπλωσα τα φτερά της νοσταλγίας
στο μύθο τον αρχέγονο,
για έναν έρωτα αιώνιο, αγνό
την αθανασία της ψυχής
αναζητώντας…
Σ’ αυτή τη νύχτα του κόσμου
θα κρεμάσω των αστεριών τη λάμψη
και θ’ αφουγκραστώ
τους στίχους του λυράρη,
τους στίχους που ημέρωναν
του δάσους τα αγρίμια,
τους στίχους που στα άψυχα
γεννούσανε ψυχή,
τους στίχους που πλανέψανε
τον άρχοντα της αβύσσου
και τη μουσική αιθέρια
ν’ αφήσω να πλανιέται,
σα συμφωνία ονειρική
στου κόσμου το ατέρμονο
και στης ψυχής το αθάνατο.
ΤΖΟΥΛΙΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑΚΟΥ
Από την ποιητική συλλογή “Απρόσμενη Άνοιξη”
Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση – Β΄Έκδοση Αθήνα 2017
Επιμέλεια βίντεο: Γιώτα Φραγκουλάκη
Πόσο λυτρωτικά φυσάει ο άνεμος το κορμί σου,
σιωπηλό λουλούδι ριζωμένο στο χώμα
στα σπλάχνα της πέτρας αποζητάς ζωή,
στις σχισμάδες των βράχων ανασαίνεις…
Θέλω να ψιθυρίσω τ’ όνομά σου
όπως μιλώ για τα κρίνα και τις ανεμώνες
να μοσχοβολήσει η γη με τ’ άρωμά σου
το διάφανο δάκρυ σου ν’ ανταμώσω…
Πόσο λυτρωτικά σεργιανίζεις στη σκέψη μου,
τρυφερό, μοναχικό ανθάκι
σημαία στου ήλιου το κατάρτι
αθάνατο ν’ αντέχεις…
κι εγώ απλά, να πιστεύω πως κρατώ
ένα ροζ κυκλάμινο…
ΤΖΟΥΛΙΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑΚΟΥ
Ποιητική Συλλογή «Απρόσμενη ΄Ανοιξη»
Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση (Αθήνα 2016)
Eπί-Λόγου – Τα ποιήματά μου – Δεκέμβριος 2018
Αυτή η ολόφωτη ηλιαχτίδα
-κουκκίδα στο χάρτη-
είναι η Πατρίδα μας!
Εδώ γεννηθήκαμε,
σ’ αυτήν την ευλογημένη γη,
σ’ αυτόν τον απέραντο ουρανό,
σ’ αυτήν την ατελεύτητη θάλασσα.
Στην Ελλάδα!
Πατήσαμε το χώμα το ιερό
και βλάστησαν τα ιδανικά,
οι αξίες και τα οράματα!
Ένα νερό καθάριο,
αστραφτερό στο πέρασμά του,
μάς βάφτησε ελεύθερους…
Κι έλουσε ολάκερες γενιές,
αντρείωσε τους ήρωες των επικών αγώνων,
μορφές αθάνατες στα μάτια των θνητών…
Έλα και αφουγκράσου τον αχό του πελάγου
στ΄Ομήρου τ’ ακρογιάλι!
Έλα και δέξου τ’ ανέσπερο το φως
στ΄Ολύμπου την κορφή!
Έλα και σπείρε το λόγο
του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη,
σκόρπισε πνεύμα ελληνικό
στου σύμπαντος την άκρη!
Αυτή η ολόφωτη πατρίδα,
κουκκίδα στο χάρτη
κι αστέρι είναι ολόλαμπρο
στ’ ουρανού τα πλάτη!
Τζούλια Πουλημενάκου
Από την ποιητική συλλογή «Απρόσμενη Άνοιξη»
Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση
Β΄ Έκδοση-Αθήνα 2017
Οραματίζομαι μια ολόφωτη πατρίδα,
με το υφάδι της ψυχής
κεντώ τα χρώματα του ήλιου
και καταθέτω στα διάφανα σύννεφα τ’ ουρανού
τα σπαθιά και τις λόγχες των προγόνων μου.
Πατώ στα ίχνη των αιώνων με άυλα ακροδάχτυλα
κι ο άνεμος του χρόνου συνοδοιπόρος στο ταξίδι
να ρίχνει φως στην αρχέγονη νύχτα του παρελθόντος
ξυπνώντας νικητής στου κόσμου την ανατολή.
Βουλιάζω στο μοναδικό κύτταρο του σύμπαντος
και με το χορό των κυμάτων στων ανέμων το ρυθμό,
γίνομαι ένα με το αιώνιο φως
στέλνοντας σάλπισμα ηχηρό
στην ιστορία της γενιάς μου.
Ντύνομαι κατάσαρκα τη γλώσσα της πατρίδας μου,
λεπίδα στο κορμί μου
και πύρινη λόγχη στο βλέμμα μου,
στεφάνια με δάφνες να πλέξω
στο μέτωπο μιας ασύνορης σκέψης,
προσδοκώντας ποίηση στην ψυχή
και ανάταση στο πνεύμα.
Ανατρέχω σε ανεξέλικτους μύθους
ανακαλύπτοντας τα χαμένα μονοπάτια της ύπαρξης
και την αποξένωση από τις ρίζες μου…
κι έρχομαι στο ξέφωτο της αλήθειας
και σωπαίνω…
Τζούλια Πουλημενάκου
Από την ποιητική συλλογή “Απρόσμενη Άνοιξη”
Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση
Αθήνα – Β΄Έκδοση 2017
Β΄ΒΡΑΒΕΙΟ στον 15ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΕΧΝΩΝ, ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ – Οκτώβριος 2015
Επιμέλεια βίντεο : Γιώτα Φραγκουλάκη
Εσένα θα υμνήσω Δάφνη αμάραντη
και κότινο αιώνιο, δοξαστικό θα στείλω,
τώρα που βύθισες την ψυχή σου στην ιερή γη,
τώρα που ρίζωσες βαθιά στο Είναι σου
και τους ανομολόγητους φόβους σου τόλμησες ν’ ανταμώσεις!
Εσένα, που άπλωσες χέρια-κλαδιά στον άνεμο,
αντίκρυ στην καταιγίδα
και τα λάγνα του Φοίβου βέλη αψήφησες,
με της αγνής αγάπης σου τη δύναμη,
θυσία έγινες στ’ όνειρο της ελευθερίας.
Ανέπεμψες την ικετευτική κραυγή σου
στο άπειρο σύμπαν!
Ποιος τάχα ποθούσες να σ’ ακούσει;
Πόσο κοντινός έμοιαζε ο φόβος
και απέραντα μακρινή η ελπίδα;
Θέλησες να ζήσεις ελεύθερη!
Θυσία έγινες στου ποθεινού μύθου το άπειρο
και μυστικό ανείπωτο στου φόβου τους μαιάνδρους.
Εσύ, η αναμάρτητη Δάφνη,
το μυστηριακό αγίασμα των χρησμών,
το αιώνιο σύμβολο της δόξας και της νίκης
των πανανθρώπινων αξιών της ζωής…
Δε φοβάσαι πια!
Έλα και ξόρκισε τους ανέγνωρους φόβους μας!
Έλα και στόλισε με πικροδάφνες τις κορυφές της γης!
Έλα και γίνε γιορντάνι ακριβό στο μέτωπο του κόσμου!
Άπλωσε στον ήλιο πανιά και στον άνεμο φτερά ελευθερίας,
δείξε μας το φωτεινό το πέρασμα στην αλήθεια
κι ας γίνουμε κι εμείς λυτρωτική θυσία
στο μακρινό, στο ασύνορο ταξίδι της ψυχής μας!
Τζούλια Πουλημενάκου
Β΄ ΒΡΑΒΕΙΟ στους ΚΘ΄Δελφικούς Αγώνες Ποίησης από την «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ» – Ιούνιος 2014
Ποιητική Συλλογή “Απρόσμενη Άνοιξη”
Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση – Β’ Έκδοση Αθήνα 2017
Επιμέλεια βίντεο: Γιώτα Φραγκουλάκη
«Δεν ξέρω πώς ήρθες αυτό το πρωί, πώς σε άκουσα και ψάχνοντας σήκωσα το χέρι μου να χαϊδέψω τη φωνή σου στην έρημο.»*
Ν.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
Εσύ μ’ έμαθες να παίζω το ‘κρυφτό’
μαζί με τ’ άλλα τα παιδιά της γειτονιάς,
τα καλοκαίρια στο χωριό…
Κι αυτά, να τρέχουν σαν τρελά
να ’βρουν κρυψώνα,
εγώ, τυφλά να μετρώ μέχρι το εκατό,
της νιότης μου τα όμορφα τα χρόνια
νοσταλγώντας…
Τα βήματα ηχούν στη σκέψη μου,
πίσω απ’ την τρεχούμενη τη βρύση,
μέσα στο άδειο το βαρέλι,
κάτω από το σιδερένιο κρεβάτι της γιαγιάς…
‘Φτου και βγαίνω’ , ακούγεται η φωνή μου
κι ύστερα να ψάχνω ήχους από κοφτές αναπνοές,
της νιότης μου τα όνειρα… δε φανερώνονται!
‘Φτου ξελευτερία’ …
μα με πρόλαβε ο Σωκράτης,
προτού προφτάσω τη δική μου απολογία να πω!
Μα η μνήμη έχασε το μέτρημα
λες και το μυαλό έπαιζε το δικό του παιχνίδι
κι έμεινε εκεί μετέωρη,
αιχμάλωτη,
αλυσοδεμένη…
‘Πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε…’
Εσύ που μ’ έμαθες να παίζω το ‘κρυφτό’
γιατί ποτέ σου δε φανερώθηκες;
Τζούλια Πουλημενάκου
Ποιητική Συλλογή «Απρόσμενη Άνοιξη»
Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση
Β’ Έκδοση – Αθήνα 2017
*Απόσπασμα από το ποίημα του Ν.Βρεττάκου «Μακρινή μνήμη» από τη συλλογή «PIETΑ»
Επιμέλεια βίντεο: Μαρία Ταβουλάρη
Στα σπιθοβόλα οράματα,
εκεί στου νου το γεφύρωμα,
γεννήθηκα.
Μες στην πορφύρα
και τ’ ουρανού το ύψωμα,
μεγάλωσα.
Εγώ, ο ύστατος σπασμός του κόσμου,
αιχμάλωτος στην ύπαρξη
πώς να λυτρωθώ
απ’ της σοφίας το ανέγνωρο;
Ω! Γνώση! Ελευθερώσου!
Λύσε τα γόρδια δεσμά σου
και θάλασσα του λογισμού μου γίνε!
Να ταξιδεύω στα πυρωμένα σου νερά!
ΤΖΟΥΛΙΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑΚΟΥ
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ»
ΚΕΝΤΡΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΧΑΡΗ ΤΖΟ ΠΑΤΣΗ – ΑΘΗΝΑ 2016
Τι πανέμορφη που είσαι σελήνη
έτσι λαμπρή κι ασάλευτη!
Προβάλλεις στις χιονισμένες τις κορφές
σα διάφανο πέπλο στ’ ουρανού το άπειρο
και ακτινοβολείς τις νύχτες των στεναγμών μου!
Σου έχουν πει πως το φέγγισμά σου
που σκορπίζεις στα βράδια μου
αναδύει ένα διάφανο, τρυφερό φως
που απαλύνει τη σκοτεινιασμένη μου ψυχή;
Τι πανέμορφη που είσαι σελήνη
έτσι πάλλευκη κι αμίλητη!
Αναπολείς τα περασμένα χρόνια,
αυτά που δέσμια στροβιλίζονται στην άβυσσο
μιας εποχής χαμένης
στον κυκλώνα της ύπαρξης!
Σου έχουν πει πως η ασημιά μαρμαρυγή
που χαράσσεις στη θάλασσα
είναι η φλόγα μιας πνοής ξεχασμένης
που αναγεννιέται στη λάμψη σου;
Τι πανέμορφη που είσαι σελήνη,
έτσι πάμφωτη και σιωπηλή,
σαν ασημένιος κύκνος,
ν’ αντέχεις στο στεφάνι σου τα μυστικά του κόσμου!
Τζούλια Πουλημενάκου
Ποιητική Συλλογή «Απρόσμενη Άνοιξη»
Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση
Β’ ΄Εκδοση – Αθήνα 2017
Επιμέλεια βίντεο: Μαρία Ταβουλάρη