“ΑΒΑΣΙΛΕΥΤΟΣ ΗΛΙΟΣ” της Τζούλιας Πουλημενάκου

“Το ελπίζει ο Θεός πως τουλάχιστον μες στους λυγμούς των ποιητών

δε θα πάψει να υπάρχει ποτές ο Παράδεισος”*

Νικηφόρος Βρεττάκος

 

Στο φως το λαμπρό του δειλινού

θ’ αγκιστρωθεί το βλέμμα,

στης λίμνης την ασημιά μαρμαρυγή

θα ξεκουράσω την ψυχή μου

κι εκεί στην άηχη σιγαλιά

θ’ αφουγκραστώ 

τον τελευταίο παράδεισο επί γης!

Στη λάμψη μιας απρόσμενης άνοιξης,

στο γέρμα μιας ασύνορης ζωής

θα φτεροκοπήσουν λευκά περιστέρια

στ’ ουρανού το στερέωμα,

μεταφέροντας στο αύριο την ελπίδα

ως την άκρη της ανθρωπότητας

εκεί που ο αβασίλευτος ήλιος φωλιάζει

και γεννιούνται φωτεινές οι ψυχές μας! 

Τζούλια Πουλημενάκου

 

Από την Ποιητική Συλλογή “Απρόσμενη Άνοιξη” 

Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση 

2η Έκδοση Αθήνα 2017

 

 

*Απόσπασμα από το ποίημα του Ν.Βρεττάκου “Ένας μικρότερος κόσμος” από τη συλλογή “Ημερολόγιο”

Επιμέλεια βίντεο: Γιώτα Φραγκουλάκη

Πηγή φωτογραφίας: pinterest.com

Πίνακας του Santro Bottticelli (1445-1510) “Άνοιξη” (λεπτομέρεια)

Επί-Λόγου – Τα έργα μου – Τα ποιήματά μου – Λεύκωμα – Μάρτιος 2020