"ΠΡΩΙΝΟ ΑΣΤΡΟ" του Γιάννη Ρίτσου

(Απόσπασμα)

Μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών

Στην κόρη μου ΕΡΗ

ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ μου, θέλω να σου φέρω

τα φαναράκια των κρίνων

να σου φέγγουν τον ύπνο σου.

Θέλω να σου φέρω

ένα περιβολάκι

ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη

πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας

για να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.

Θέλω να σου φέρω

ένα σταυρουλάκι αυγινό φως

δυό αχτίνες σταυρωτές απ’ τους στίχους μου

να σου ξορκίζουν το κακό

να σου φωτάνε

μη μου σκοντάψεις, κοριτσάκι,

έτσι γυμνόποδο και τρυφερό

στ’ αγκάθι κ’ ενός ίσκιου.

Κοιμήσου.

Να μεγαλώσεις γρήγορα.

Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,

κ’ έχεις δυό πεδιλάκια μόνο από ουρανό.

Κοιμήσου.

Το πρόσωπο της μητερούλας φέγγει

πάνω απ’ τους ρόδινους λοφίσκους του ύπνου σου

εαρινό φεγγάρι

ανάμεσα απ’ τα στάχυα της έγνοιας της

και τα τριαντάφυλλα των τραγουδιών μου.

Κοιμήσου, κοριτσάκι.

Είναι μακρύς ο δρόμος.

Πρέπει να μεγαλώσεις.

Είναι μακρύς

μακρύς

μακρύς ο δρόμος.

ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ,

πώς τα φίλιωσες όλα, πώς τά ‘σμιξες –

καμιά φωνή δε λέει μου «όχι»,

έτσι καθώς με δένεις

μ’ εχτρούς και φίλους

με τα παλιά και τ’ αυριανά

όλα αυριανά

κι όλα για πάντα.

Πού ‘ναι ο παλιός γκρεμνός; – δε βλέπω –

γκρεμνός δεν είναι –

γεφύρι εσύ

κι ούτε γεφύρι,

ζωή.

Ανάμεσα στη μάνα σου και μένα

εσύ

ανάμεσα στο χτες και τ’ αύριο

εσύ

ανάμεσα στο χώμα και στο φως

εσύ –

η ζωή τραβάει, τραβάει

κ’ η σιωπή

άκου πώς μιλάει

πώς χαμογελάει.

Έτσι καθώς με φίλιωσες

μ’ εχτρούς και φίλους

οι φλέβες μου μες στα πουλιά

οι ρίζες μου στη θάλασσα

τα φύλλα μου στ’ αστέρια.

Έτσι να κάνω να διαβώ

με μια μονάχα δρασκελιά

γη κι ουρανό.

Κοριτσάκι,

ένα λευκό περιστεράκι

με δυο φτερά ανοιχτά

την κούνια σου φωτά.

Ώρα καλή κι ώρα χρυσή

ήρθες με την καλήν αυγή

κ’ η αυγή με σένα

να σμίξεις ουρανό και γη

κ’ η ζωή να γίνει

φως και ψωμί

φως και κρασί

φως και γαλήνη.

Και πίσω από την πόρτα μας

η κυρά, η νοικοκυρά

η γκαρδιακιά

η μεγάλη, η άγια σκούπα

με τις δυο γερές γροθιές στη μέση

πάντα ξάγρυπνη, πάντα έτοιμη

δεν αφήνει

φύλλο κίτρινο να πέσει

απ’ την άρρωστη σελήνη

μήτε σκιά να δρασκελήσει

το κατώφλι μας

μη σκοντάψει, μην πονέσει

μήτε στο μικρό – μικρό νυχάκι της

η ειρήνη.

ΚΟΙΜΗΣΟΥ, κοριτσάκι.

Ανάμεσα σε δυο αστραπές χαμόγελα

ένα γλαυκό – γλαυκό ελαφάκι σε κοιτάζει.

Ένα μικρό – μικρό ποτάμι αστέρια

και δυο κεράσια

σου φέρνει το ελαφάκι μες στο στόμα του.

Κ’ εγώ σου πλέκω

σου πλέ – σου πλέκω, κοριτσάκι,

με λυγαριές, με λυγαρίτσες

κομμένες απ’ τις πιο χρυσές αχτίνες

σου πλέ – σου πλέκω

ένα μικρό – μικρό καλάθι

να το περάσεις στο μικρό – μικρόν αγκώνα σου

να βγεις στη στράτα, κοριτσάκι,

κι ό,τι θα βάζεις μέσα, κοριτσάκι,

ίσκιο ή πετρούλα ή μολυβένιο στρατιωτάκι

θα γίνεται άσπρο φως και λουλακί κρινάκι.

Κοιμήσου.

Να μεγαλώσεις γρήγορα.

Είναι πικρή – πικρή η ζωή μας, κοριτσάκι,

και πρέπει να τη σιάξουμε

γλυκειά-γλυκειά τη ζωή σου.

Κοιμήσου, κοριτσάκι.

Σ’ ένα κλωνί γαζίες – γαζίες χαμόγελα

σ’ ένα κλωνάκι αστέρια

κρεμάσαμε σημαιούλες τις ανάσες μας

να σου αερίζουν τα μαλλάκια,

κρεμάσαμε κ’ ένα σπαθάκι φως να ξεφλουδίζεις

το φλούδι του ίσκιου απ’ της αυγούλας τα ροδάκινα.

Κοιμήσου.

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ανθίζουν,

δεν ξέρουν γιατί,

ανθίζουν.

Τα λουλούδια δε νοιάζονται

να γίνουν καρποί,

γίνονται καρποί.

Κ’ εγώ τραγουδάω,

δεν ξέρω γιατί,

τραγουδάω.

Έχω ένα κοριτσάκι

έχω ένα κοριτσάκι.

Είμαι ένα δέντρο μες στη μέση τ’ ουρανού.

Σ’ ένα μαξιλάρι – φεγγαράκι

το παιδί μου αποκοιμήθηκε.

Όλη η πλάση

στις μύτες των ποδιών

κοιτάζει απ’ το παράθυρό μας

κοιτάζει το παιδί μου

που κοιμήθηκε.

Όλα τ’ αστέρια

μια μυγδαλιά ανθισμένη αστέρια

μπρος στο παράθυρό μας

κοιτάζει το παιδί μου

που κοιμήθηκε.

Ο θεός των σπουργιτιών και των παιδιών

πίσω από μια κουρτίνα λουλουδένια

κοιτάζει το παιδί μου

που κοιμήθηκε.

Σιγά, μανούλα,

σιγά.

Θα το ξυπνήσεις.

Τι θόρυβο που κάνει

η πορτούλα της καρδιάς σου

καθώς ανοιγοκλείνει

στον κήπο της χαράς.

Τι αγέρα που φέρνει

έτσι που ανοιγοκλείνεις

τα

ματόκλαδά σου

θαμπωμένη

απ’ το φεγγάρι της χαράς.

Σιγά.

Το παιδί μου κοιμήθηκε

κ’ εγώ τραγουδάω.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Απόσπασμα από την ποιητική ενότητα «Πρωινό Άστρο» (σελ.7-12)

Τριακοστή έκτη έκδοση

Επιλογή κειμένου και μεταφορά στο διαδίκτυο: Τζούλια Πουλημενάκου

(Προσωπικό αρχείο βιβλιοθήκης)