“ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ” Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ-Η.ΒΟΥΤΙΕΡΙΔΗΣ-Τ.ΚΟΡΦΗΣ-Ν.ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ-Τ.ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ-Ν.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ-Γ.ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ-Μ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ (1863-1933)

 “Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου ποιητού εν Κομμαγηνή· 595 μ.Χ.”

 Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου

είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.

Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.

Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,

που κάπως ξέρεις από φάρμακα·

νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.

 

Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι. –

Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,

που κάμνουνε – για λίγο – να μη νοιώθεται η πληγή. (1921)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 ΗΛΙΑΣ ΒΟΥΤΙΕΡΙΔΗΣ (1874-1941)

 “Ποίηση”

 Γεμάτο το γραφείο χαρτιά, βιβλία·

στης σκέψης το βασίλειο τριγυρίζω·

θαρρώ με πνεύματα έξοχα ότι αρχίζω

σπουδαία και σοβαρή συνομιλία.

 

Κι η Μούσα πάλι μου ζητάει φιλία·

συχνά το χέρι στα μαλλιά βυθίζω·

μαύρες σειρές τ’ άσπρο χαρτί γεμίζω…

Ιδέες και μέτρα αρχίζουν συναυλία…

 

Έξω ήλιος λάμπει· η φύση όλη γελάει·

παντού χαρά Θεού· τραγούδι μοιάζει

ο κάθε κρότος, που η ζωή σκορπάει.

 

Πάμε, γλυκιά γυναίκα μου, να ιδούμε

ολάκερο το θαύμα, που μας κράζει,

και της ζωής την ποίηση να χαρούμε.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

  

ΤΑΣΟΣ ΚΟΡΦΗΣ (1929-1994)

“Των μοναχικών ποιητών”

                                                                             Κοσμική δεξίωση ποιητών

 Και, βέβαια, η ποίηση δεν υπάρχει εδώ

Στα πολυτελή σαλόνια με τη λαϊκότροπη μουσική.

Στους επώνυμους, φουσκωμένους διάνους,

Στην κοσμική ηθοποιό,

Που με συγκινημένη, τάχα, φωνή απαγγέλλει

Τα ονόματα των διάσημων ξένων ποιητών: Ενός φίλου

Του Πωλ Ελυάρ, ενός μεταφραστή της Βίβλου

Κι εκείνου του παμπόνηρου Ναπολιτάνου

Με το ψαλιδισμένο μουστάκι και τα πανούργα μάτια.

 

Καημένε Κέρουακ, εσύ που ξέρεις πόσο μεγάλοι

Είναι οι δρόμοι, που δεν οδηγούν πουθενά,

Κι ακροβατείς σε μια τροχισμένη λεπίδα

Μαχαιριού, περιφρονώντας κάθε εξουσία

Για τη νύχτα, εσύ ερωμένε κι εραστή,

Κρίνο της θάλασσας, που ανοίγεις και πεθαίνεις

Την ίδια στιγμή, εφήμερο έντομο,

Οδήγησέ μας από τα μονοπάτια του θανάτου

Στην πραγματική ζωή.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ (1910-1985)

 “Ποίηση 1948”

τούτη η εποχή

του εμφύλιου σπαραγμού

δεν είναι εποχή

για ποίηση

κι άλλα παρόμοια:

σαν πάει κάτι

να

γραφεί

είναι

ως

αν

να γράφονταν

από την άλλη μεριά

αγγελτηρίων θανάτου

 

γι’ αυτό και

τα ποιήματά μου

είν’ τόσο πικραμένα

(και πότε -άλλωστε- δεν ήσαν;)

κι είναι

-προ πάντων-

και

τόσο

λίγα

 

(ΕΛΕΥΣΙΣ, 1948)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ (1912-1991)

 “Η ποίηση κ’ η ζωή”

 Δεν τελειώνει η ποίηση, όπως

κι’ ο ουρανός δεν τελειώνει. Όπως οι ώρες του Θεού

κ’ οι στροφές του πλανήτη μας. Οι ανταύγειες της

  ζωής,

διατηρούνε το σχήμα της μέσα στην ποίηση. Όσο

θα πηγαίνει και θάρχεται η θάλασσα, όσο

θα γεννιούνται λουλούδια και χρώματα, όσο

θα δίνουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλο το χέρι τους,

θα υπάρχει κ’ η ποίηση.

  Η ποίηση γεννιέται

μαζί με τα πράγματα, μαζί με τον έρωτα,

μαζί με τον πόνο. Παραδείγματος χάρη,

πολλών μου σελίδων η ποίηση γεννήθηκε

  μαζί με τα μάτια σου.

 

 Ποιητική Συλλογή “ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ” (1961)

ΚΕΦ.”Διάλογος με την ποίηση”

 Από την ποιητική Ανθολογία “ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ”

“τα ποιήματα” – Τόμος Δεύτερος

Τρία φύλλα – Εκδόσεις Θεμέλιο, 1999

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ (1916-2011)

 ” Όταν ο ποιητής…”

 Όταν ο ποιητής

Ανοίγει τα μάτια του

Στο καθημερινό θαύμα

Εμφανίζονται σιγά-σιγά

Όλα τα πένθιμα φαντάσματα

Όλα τα όνειρα τα λυπητερά

Σαν κεριά που καπνίζουν

 

Τότε με το χλωμό του δάκτυλο

Χαράζει τ’ αρχικά της αστραπής

Πάνω στη στιβαγμένη σκόνη

Πάνω στο πρόσωπο της χρονιάς

 

Που γέρνει

Μαστιγωμένο απ’ όλους τους ανέμους

Αλλάζει τη λάσπη

Σε κρουνούς από φωτεινό αίμα

Μεταμορφώνει τον θάνατο

Σ’ ερωτικό τραγούδι

 

Ω ποίηση αναμάρτητη

Εμπιστευμένη στη δροσιά της θύελλας

Ω ποίηση ατελεύτητη

Φτεροκόπημα χελιδονιών.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (1924- 2008)

 “Τα Αντικλείδια”

Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν

τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί

κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι

και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.

Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς

δεν τούς ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.

Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη

και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια

γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.

Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.

Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ

για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.

Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν

από τότε που υπάρχει ο κόσμος

είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια

για ν’ ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.

 

Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

 (“Τα Αντικλείδια”, 1988)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ (1925-2005)

“Επίλογος”

Κι όχι αυταπάτες προπαντός.

 

Το πολύ-πολύ να τους εκλάβεις σα δύο θαμπούς

προβολείς μες στην ομίχλη

Σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν με τη μοναδική λέξη: ζω.

 

“Γιατί”, όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος,

“Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες

Κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα”.

 

Έστω.

Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.

 (Ο στόχος, 1970)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 Τα ποιήματα των Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗ-Η.ΒΟΥΤΙΕΡΙΔΗ-Τ.ΚΟΡΦΗ-Ν.ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΥ-Τ.ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ-Γ.ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ-Μ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ, είναι από το σχολικό βιβλίο “Βιβλιοθήκη της Αξιολόγησης”  – Νεοελληνική Λογοτεχνία Γ’ Λυκείου Θεωρητικής κατεύθυνσης  – Επιμέλεια: Δημήτρης Γκανέτσος

ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

 

Επιλογή ποιημάτων και μεταφορά στο διαδίκτυο με αναφορά στις πηγές: Τζούλια Πουλημενάκου

(Προσωπικό Αρχείο Βιβλιοθήκης)

 

 Επί – Λόγου – Λεύκωμα – Μάρτιος 2021