“Απρόσμενη Άνοιξη” της Τζούλιας Πουλημενάκου (Βιβλιοκριτική της Μίνας Μπουλέκου)

Γράφει η  Μίνα Μπουλέκου 

Η “Απρόσμενη Άνοιξη” συμβολίζει την άνοιξη και την ευτυχία που προσδοκούμε όλοι μας σε έναν κόσμο ιδανικό και εξευγενισμένο. Η ποιήτρια μάς καλεί σε ένα όμορφο και μαγικό ταξίδι αισθήσεων και χρωμάτων που θα αγγίξουν ολοκληρωτικά την ψυχή μας ξεφυλλίζοντας αυτές τις σελίδες του υπέροχου βιβλίου της. Η ποιητική της συλλογή χωρίζεται σε 3 ενότητες και ειδικότερα αναφέρεται στους 3 μήνες της Άνοιξης Μάρτιο, Απρίλιο, και Μάιο.

H ποιήτρια μάς παρουσιάζει στην 1^η θεματική της ενότητα στοιχεία ποιητικής γραφής που απεικονίζουν το ελληνικό ιδεώδες της. Οραματίζεται μια Ελλάδα ολόφωτη σαν ηλιαχτίδα και συνάμα μας οδηγεί σε μονοπάτια λεύτερα να αφουγκρασθούμε τους ήχους της ειρήνης στην ιερή γη των αθανάτων.

Μας καλεί να αφυπνισθούμε μαζί της και να σταθούμε αγέρωχοι στα ιερά και στα όσια της πατρίδας μας στα υψηλά ιδανικά που μας κληροδότησαν οι ένδοξοι πρόγονοί μας, με μια μικρή σταγόνα του κόσμου που την βάφτισε ελπίδα «μια μικρή σταγόνα του απείρου που γέννησε την βροχή και άλλαξε τον κόσμο..», δείχνοντάς μας την δυνατή της θέληση απέναντι στον κοινωνικό και πολιτικό κομφορμισμό με μια ανεξαρτησία ψυχής και σθένους που την αντιπροσωπεύει  ως πνευματικό και καλλιεργημένο άνθρωπο.

Η ποιήτρια μας γράφει με μια “πνοή αθανασίας”

“Με ποια αλήθεια να βαφτίσω την ομορφιά

που απλώνεται εμπρός μου;

Με ποιο βλέμμα σπινθηροβόλο

ν’ ατενίσω το μέλλον της γης;

Με ποια πνοή ουρανοβόλα ν’ ανασάνω

τη θεία γαλήνη της ψυχής;”

Εκφράζοντας το ατελεύτητο σύνορο της ψυχής της και συνάμα καθοδηγώντας μας να ατενίσουμε τον ορίζοντα της ανθρώπινης υπόστασής μας.

H ποιήτρια μάς παρουσιάζει στη 2^η θεματική της ενότητα στοιχεία ποιητικής γραφής που αναδεικνύουν τις υπαρξιακές της αγωνίες καθώς και τους φιλοσοφικούς της στοχασμούς σε μια αέναη αναζήτηση.

Μας καλεί ως σιωπηλός ταξιδευτής σε αλαργινούς ορίζοντες να ανταμώσουμε το φως της λύτρωσης σε μια ασύνορη ελευθερία στο πέλαγος της αιωνιότητας ως μύστες του σύμπαντος, σε μια ιερή τελετουργία με μια θυσία διαχρονική ανάμεσα στο τίποτα και στο πάντα.

Η ποιήτρια μάς γράφει..

“Μα όσο η Θάλασσα ποτίζεται

με του Θεού τα δάκρυα

κι ο άνεμος είναι δεμένος

στα ξάρτια του απέραντου,

εκείνος ο αχνός της θάλασσας

μοιάζει με κραυγή στο Είναι μου,

του νου μου τον ορίζοντα χαράσσοντας…”

Στοχάζεται με πλήρη συνείδηση οριοθετώντας τη δική της ξεχωριστή πορεία ανάμεσα στο απέραντο του πελάγου της ζωής  ακουμπώντας και τον τελευταίο λυγμό της σαν κραυγή μέχρι να βρει θάλασσες γαλήνιες που θα την οδηγήσουν σε εκείνη τη λυτρωτική πορεία στο αιώνιο ταξίδι του φωτός.

H ποιήτρια μάς παρουσιάζει στην 3^η θεματική της ενότητα στοιχεία ποιητικής γραφής που υμνούν τον έρωτα με μια αέρινη πνοή μεταφέροντάς μας στης ψυχής της το μαϊστράλι που ριζώνει στο άπειρο της γης, στον αιώνα του κόσμου. Μια αρχή χωρίς τέλος φωλιάζει σαν πουλί ασάλευτο στην άγραφη μνήμη των ανθρώπων.

Και οι λέξεις της ξεπηδούν σαν χείμαρρος σε ένα ζωντανό κάλεσμα ζωής στης νιότης το ολάνθιστο φως.

Η ποιήτρια μάς γράφει..

“Έλα κοντά μου μέσα στην αγκαλιά της νύχτας.

Έλα μέσα στη σιωπή του σύννεφου.

Έλα σαν ηλιοφώτιστο θαλασσινό κύμα

Έλα σα διάφανη δροσοσταλίδα πρωϊνού.

..Εσύ, ολάκερη η ζωή ”

Μας καλεί σε ένα αιθέριο μονοπάτι, όπου μας ταξιδεύει σε άλλους κόσμους ονειρικούς και ταυτόχρονα η ποιητική της σκέψη μοιάζει δυνατή σαν φλογοβόλο βέλος διαπερνώντας κάθε κύτταρο της δικής μας ύπαρξης.

Η ποίηση της εκλεκτής μου φίλης Τζούλιας Πουλημενάκου είναι συμβολική και συνάμα γεμάτη όμορφες εικόνες και έντονα συναισθήματα. Η γλώσσα της γλαφυρή και το ύφος της λυρικό. Η ευαισθησία της είναι διάχυτη και απεικονίζεται έντονα στον ποιητικό της λόγο. Η αισθαντικότητά της αναβλύζει σε κάθε στίχο και ταυτόχρονα διατηρεί το βάθος και την ουσία της ποιητικής της έκφρασης.  Η ποίησή της είναι αναμφισβήτητα ποίηση με περιεχόμενο χωρίς να αφήνει νοηματικά κενά στον αναγνώστη.

Η ματιά της είναι διεισδυτική και σαν παλμογράφος της εποχής αποτυπώνει τις εσωτερικές και εξωτερικές αγωνίες καθώς και τα ερωτήματα που απασχολούν όλους μας. Μας φέρνει αντιμέτωπους με τη δική μας συνείδηση να αντιπαλεύει και να μάχεται ανάμεσα στο εγώ και στο εσύ, ανάμεσα στο εμείς και στο εσείς ως μέρος της ολότητας.

Η “Απρόσμενη Άνοιξη” είναι η Άνοιξη της Αφύπνισης, η Άνοιξη της Ξαστεριάς που ονειρευόμαστε όλοι μας να ζήσουμε σε έναν κόσμο πιο δίκαιο, πιο γνήσιο, και πιο αληθινό.

Την Ευχαριστούμε από καρδιάς!

για το Μήνυμα Ζωής που μας έστειλε…

Μίνα Μπουλέκου

Ποιήτρια-Πεζογράφος-Αρθρογράφος

Αθήνα, Δεκέμβριος 2017

Η Παρουσίαση του βιβλίου “Απρόσμενη Άνοιξη” πραγματοποιήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017 στην Αθήνα, στο Παραδοσιακό Καφενείο “Η Ωραία Ελλάς”, στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων με υπεύθυνη την κ. Άννα Στάικου

Οι ομιλητές της παρουσίασης  Νίκος Ταβουλάρης, Μίνα Μπουλέκου και Αγγελική Ψακή-Κωβαίου

Συντονιστής ο συγγραφέας Μιχάλης Γριβέας

Η Υπεύθυνη του Πολιτιστικού Τομέα του Πολυχώρου “Η Ωραία Ελλάς” κ. Άννα Στάικου

(Φωτογραφίες: Ζαφείρης Ζάφειρας)

Η αρχική φωτογραφία είναι από την αφίσα της παρουσίασης της συλλογής “Απρόσμενη ‘Ανοιξη”

(λεπτομέρεια της  “Άνοιξης” του Santro Botticelli 1445-1510)