“ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΟ ΦΙΛΙ” του Γιώργου Θέμελη
Πολλή ομορφιά σ’ έχει σκεπάσει,
Πολλή ομορφιά, πολλή κι ασάλευτη.
Με τι χέρια να σε κρατήσω,
Να μη ραγίσει και σχιστεί το αλάβαστρο,
Να μη γλιστρήσει και χαθεί μεσ’ απ’ τα μάτια
Το ατόφιο σου κορμί σαν το χρυσόψαρο.
Δεν ξέρω τι να κάμω.
Να σε σκεπάσω μ’ ένα πανί,
Μ’ ένα σεντόνι να σε κρύψω;
Να σ’ αγκαλιάσω ή να σε κλάψω;
Ψάχνω τα στήθη, ψάχνω τα μαλλιά,
Φιλώ τα χείλη σου να σε ξυπνήσω.
Είναι μια ερημία πάνω στα χείλη,
Είναι μια ερημία τρομαχτική.
Σαν όταν σκύβεις και φιλάς
Τα χείλη σου στον καθρέφτη
Και σε φοβίζει το ψυχρό κρυστάλλινο φιλί.
Το δίχτυ των ψυχών, Θεσσαλονίκη 1965
Ποιήματα ΙΙ, Θεσσαλονίκη 1970
Γιώργος Θέμελης (1900-1976)
Ποιητής-Δοκιμιογράφος-Θεατρικός Συγγραφέας
Από την Ανθολογία «ΕΠΕΙΔΗ Σ’ ΑΓΑΠΗΣΑ ΚΑΙ Σ’ ΑΓΑΠΩ ΑΚΟΜΗ»
-ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ-
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο: ΝΕΟΤΕΡΗ ΠΟΙΗΣΗ (19ος-20 ος αιώνας)
Επιμέλεια: Γιάννης Η. Παππάς
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ- Αθήνα 2010
Επιλογή κειμένου: Τζούλια Πουλημενάκου
(Προσωπικό Αρχείο Βιβλιοθήκης)
Επί – Λόγου – Λεύκωμα – Ιούνιος 2020
