"ΒΡΑΔΥΝΟΙΑ" του Τάκη Παπατσώνη

Περαστικά απο δω σμήνος πουλιά

μας φέραν μήνυμα βορινό, και τους κωφεύσαμε.

Στην τέφρα τους τα Ορτύκια αντιφεγγίζαν Παγετώνες,

και όχι μονάχα τούς κωφεύσαμε, μα και τους στήσαμεν ενέδρα

και τους ρίξαμε σκάγια και φωτιές, για να τα φάμε.

Και ποιοι; Eμείς που περιμέναμε

σαν και τι το βορινό μήνυμα,

τυφλωθήκαμε, και δίχως να σκεφθούμε που μας ήρθε,

του ρίξαμε φωτιές, το λαβώσαμε, τ’ αποδιώξαμε.

Περαστικό ήτανε το σμήνος, δε σου λέω,

μα ούτε την κούρασή του, τον αφανισμό του

δεν αγαπήσαμε, δεν σεβαστήκαμε· και μια και λείψαν,

μας ήρθε τώρα η συμπόνευση και βάρος της ψυχής

για την άχαρη πράξη, για τη φαύλην επίθεση,

και ιδού μας, απομείναμε οι ενεπιτήδειοι,

οι βραδυκίνητοι στο νου των εμφανίσεων,

έρημοι, δίχως μήνυμα βορινό,

με τα συνηθισμένα μας τα “mea culpa”

και τις ανώφελες αιτιάσεις του εαυτού μας.

(1931, Εκλογή, Α΄ , 1962, σ.114)

Τάκης Παπατσώνης (1895-1976)

Ποιητής

Το ποίημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας»

Κεφ.13 «Αποξένωση και αυτοσυγκατάβαση στους ποιητές του 1920» (σελ.364)

Συγγραφέας : Μario Vitti

Μετάφραση: Mυρσίνη Ζορμπά

Eκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ – Αθήνα 1987

Επί-Λόγου – Λεύκωμα – Μάρτιος 2020

Επιλογή κειμένου και μεταφορά στο διαδίκτυο: Τζούλια Πουλημενάκου

(Προσωπικό αρχείο βιβλιοθήκης)