“ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ” του Νίκου Ταβουλάρη

Μέρα κακή ξημέρωσε
μέρα μαυροφορούσα,
μέρα που η Αγιά Σοφιά
το σήμαντρο του κόσμου
έπαψε πια να αντηχεί
τo μίασαν αλλόθρησκοι
βάρβαροι μουσουλμάνοι.

Μια φλόγα είναι η ζωή
μια φλόγα που θεριεύει,
μια φλόγα κι η Αγιά Σοφιά
λαμπάδα στις καρδιές μας
και δεν μπορεί κανείς ποτέ
τη φλόγα αυτή να σβήσει!

Στον ουρανό, στα σύμπαντα
για μας θα είναι πάντα
της Παναγιάς και του Χριστού
το δάκρυ και η ελπίδα,
η απαντοχή του ελληνισμού
η δόξα της πατρίδας!

Τι κι αν τη βεβηλώσανε
αλλόθρησκων τα χέρια
για μας θα είναι πάντοτε
το πρώτο το λαμπρότερο
ανάμεσα στ’ αστέρια!

Ε  σεις του κόσμου οι ταγοί
γιατί πια δε μιλάτε
μπήκανε στην Αγιά Σοφιά
στου κόσμου το στολίδι
και στου Χριστού το σύμβολο
στης πίστης το προπύργιο!

Σιωπή παντού, σιωπή πνιχτή
πλακώνει τις καρδιές μας
κανείς δεν αποκρίνεται
κανένας δεν τολμάει
να πει μια λέξη μια κραυγή…

Και πώς ν’ αντέξει η καρδιά
και πώς να καρτερέψει….
Απλώνεται σαν το στοιχειό
το βάρβαρο κοπάδι,
πάλι τον κόσμο πλάκωσε
το ζοφερό σκοτάδι!

Μα θα ’ρθει πάλι μιαν αυγή
να λάμψει στα ουράνια
σαν αστραπή, σαν κεραυνός
και πάλι η Αγιά Σοφιά
στα πέρατα του κόσμου.

Μην την ξεχάστε Χριστιανοί
Έλληνες μην ξεχνάτε!
Άσβεστη μέσα στην ψυχή
η θύμηση αν μείνει,
πάλι σε χρόνους σε καιρούς
και πάλι μέγα σύμβολο
της πίστης, του Ελληνισμού
πάλι θα ξαναγίνει!

                                                                                                    24-7-2020

 

Νίκος Ταβουλάρης

Ποιητής-Πεζογράφος-Δοκιμιογράφος

τ. Πρόεδρος της “Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών”

Μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός”

 

Επί-Λόγου – Λεύκωμα – Ιούλιος 2020