"ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΗΣ" του Γεώργιου Ελ. Τζιτζικάκη (Βιβλιοκριτική της Τζούλιας Πουλημενάκου)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

Τίτλος βιβλίου: “ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΗΣ”

Συγγραφέας: Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης

ISBN: 978-960-382-009-3

Εκδόσεις Κάκτος – Αθήνα 2020

Γράφει η Τζούλια Πουλημενάκου

O “Παραθεριστής“, το νέο βιβλίο του συγγραφέα Γεωργίου Ελ. Τζιτζικάκη (από τις Εκδόσεις Κάκτος), είναι ένα βιβλίο ψυχοθεραπευτικό, ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης και αφορά αυτούς που προσπαθούν να διώξουν από το δέρμα τους κι απ’ το μυαλό τους τα τοξικά συναισθήματα, που έχουν δημιουργηθεί από στερεότυπα και ταμπού αλλοτινών εποχών, όπου ευτυχώς σιγά σιγά αρχίζουν να εκλείπουν και η ζωή επιτέλους να μπαίνει στον αληθινό της δρόμο. Ο συγγραφέας με αιχμηρή πένα στο συναίσθημα και στις ανάγκες του, είτε αυτές είναι βιολογικές είτε είναι πνευματικές, κατορθώνει να καρφώσει το μαχαίρι βαθιά στο χώμα και να ξεριζώσει τις άχρηστες ρίζες τής προκατάληψης, είτε είναι του εαυτού μας είτε των άλλων, τοποθετεί τα πράγματα στην πραγματική τους υπόσταση, χρησιμοποιώντας εκείνες τις «κακές» λέξεις, όχι για να προκαλέσει ή να δείξει ότι είναι άνετος στη συγκεκριμένη φρασεολογία, αλλά για να σπάσει αυτό το φράγμα της ενοχής, της ενοχής για τη ζωή, για τον θάνατο, για τη γυναίκα και κατά προέκταση για κάτι τόσο φυσικό, όσο και ο τρόπος που όταν γεννηθήκαμε βγάλαμε την πρώτη μας κραυγή… Γιατί έτσι μας έμαθαν, να ζούμε με προκαταλήψεις και ταμπού, και με μια σφραγίδα ότι όλα αυτά είναι κακά πράγματα και δε θα πρέπει να μιλάμε γι’ αυτά .. κλπ κλπ. Πώς λοιπόν, όντας μεγάλοι πια, θα μπορέσουμε να αποτινάξουμε όλο αυτό από πάνω μας; Πώς θα ξεχωρίσουμε την αληθινή ηθική από την αυθεντικότητα των συναισθημάτων μας; Ένα βιβλίο πραγματικό εγχειρίδιο για το πώς θα ξαναγεννηθεί ο πραγματικός εαυτός μας όταν όλα αυτά είναι ριζωμένα μέσα μας και έχουν διαμορφώσει έναν άλλον άνθρωπο και πώς θα καταφέρουμε να βγούμε από αυτό το απήθμενο σκοτάδι… Και εδώ είναι που ο συγγραφέας κατορθώνει να πετύχει στο τέλος του βιβλίου, να στήσει τις ενοχές του στον τοίχο, τον φόβο , την απόγνωση , την αυτοκτονία , τον θυμό, να τα στριμώξει όλα αυτά και να τα κλειδώσει σε ένα δωμάτιο, όπου μόνο εκείνος έχει τα κλειδιά, και είναι στο χέρι του πώς θα τα χρησιμοποιήσει ή αν θα τα πετάξει στη θάλασσα μια για πάντα. Κι έτσι από το βαθύ σκοτάδι να βγει στο φως…

Όλοι μας έχουμε την ευθύνη των πράξεών μας στην ενήλικη ζωή μας και κανείς άλλος δε φταίει για την άσχημη πορεία της. Ο συγγραφέας μέσα από πραγματικά γεγονότα ή ακόμα και από μυθοπλαστικά στοιχεία, τα οποία τα χρησιμοποιεί ως μέθοδο ψυχοθεραπείας, κατορθώνει να σωθεί από όλα αυτά που τον στριμώχνουν συναισθηματικά, όταν ακριβώς συνειδητοποιεί ότι όλες οι λύσεις βρίσκονται στη δική του σκέψη, όταν ανακαλύπτει ότι το κλειδί της επιτυχίας και της διάσωσης του εαυτού του το είχε εκείνος.

Ο «Παραθεριστής» του Γεωργίου Ελ. Τζιτζικάκη είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, εκείνος ο γυμνός εαυτός μας, που αν τον κοιτάξουμε στον καθρέφτη μας το πρωί που θα ξυπνήσουμε και τον παρατηρήσουμε (πριν ακόμα τον καλλωπίσουμε), θα τον δούμε στην πραγματική του διάσταση. Αυτά τα γεγονότα διαπραγματεύεται ο συγγραφέας στο βιβλίο του, καταφέροντας με γλαφυρό και αποκαλυπτικό τρόπο να ξεγυμνώσει τις ενοχές, τα πάθη, τα λάθη, τα αρνητικά συναισθήματα του ανθρώπου και να τα επαναφέρει στην αληθινή τους διάσταση, εκείνη που ο άνθρωπος λυτρώνεται και επαναπροσδιορίζει τη ζωή του στην κοινωνία σε νέες, ουσιαστικότερες βάσεις.

Τζούλια Πουλημενάκου

Ποιήτρια

28/10/2020

Απόσπασμα από το βιβλίο (σελ.175):

“Εντέλει, η όποια ευτυχία προσδοκάς να ζήσεις στη ζωή σου δεν θα έρθει μόνη της, εσύ θα πρέπει να την προκαλέσεις και να τη δημιουργήσεις, ενώ συνήθως έρχεται μετά από δεκάδες πίκρες και εκατοντάδες αποτυχίες μας. Οι ήττες μας είναι αυτές που μας ωθούν να δούμε το λάθος μας, να το διορθώσουμε και να κερδίσουμε μια επόμενη μάχη (ακόμη κι αν ώς τότε ηττηθούμε δεκάδες ακόμη φορές).

Στην περίπτωση της Τζέσι, ναι, ίσως, εκτός από το σκληροτράχηλο τσαγανό της, να έπαιξε ρόλο και μια ανώτερη δύναμη, εκείνη που τη γούσταρε ως ψυχή και της έφερε στον δρόμο από το πουθενά μια πέτρα χρυσού, όμως εγώ ποτέ δεν πίστεψα πως όντως είχε βρει εκείνη την πέτρα. Ακόμα κι αν τη βρήκε, αυτό δε λέει τίποτα. Μεγαλώνοντας, γνώρισα πολλούς ανθρώπους που βρήκαν θησαυρούς στους δρόμους τους, μα είχαν μάτια τυφλά για να τους δούνε και χέρια δειλά για να τους πιάσουνε. Άλλοι πάλι, από μόνοι τους, αρνούμενοι να αποδεχτούν τα χίλια κομμάτια τους (και έτσι να βοηθηθούν και να βοηθήσουν τον εαυτό τους), ακόμα και μια πέτρα χρυσού να έβρισκαν στον δρόμο τους, θα την πετούσαν στον καθρέφτη τους για να τον θρυμματίσουν – ετούτο θα το έκαναν όχι επειδή το θέλουν, μα γιατί τους είναι πιο γνώριμος ο πόνος, το βάσανο, η διάλυση, η υποχώρηση, παρά η μάχη, η ελπίδα, το θάρρος και η λύτρωση που πάντα απαιτεί προσπάθεια και ριζική αλλαγή διαδρομής.”

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ:

Ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981, ζει στην Αθήνα και κατάγεται από τα Χανιά. Έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις, από το 2008 κατέχει τον τίτλο του Reiki Therapist Of Usui System of Natural Healing, και έχει δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στον χώρο της καλλιτεχνικής βιβλιοδεσίας. Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια. Στα δεκαεπτά του κερδίζει βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά του “Ο ζητιάνος” και εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Σιωπή…η δυνατότερη κραυγή…”. Έκτοτε, έχει γράψει μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, θεατρικά έργα, παραμύθια και στίχους για τραγούδια. Συνεργάζεται με εκδοτικούς οίκους της Ελλάδας ως αξιολογητής κειμένων και σύμβουλος εκδόσεων και αρθρογραφεί για θέματα που αφορούν στη λογοτεχνία, τη μουσική και το θέατρο, ενώ επί σειρά ετών έχει ασχοληθεί με την παραγωγή μουσικών εκπομπών στο ραδιόφωνο. Ο “Παραθεριστής” είναι το όγδοο βιβλίο του συγγραφέα και αποτελεί ένα auto-fiction μυθιστόρημα, βασισμένο σε πραγματικές εμπειρίες, η καταγραφή του οποίου αποτέλεσε για τον ίδιο ένα πρότυπο θεραπευτικό πείραμα.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

“Σιωπή…η δυνατότερη κραυγή…” Διηγήματα, 2000

“Ένα γέλιο…που έκλαιγε…”, Διηγήματα, 2005

“Να μην ξεχάσω να ξυπνήσω”, Μυθιστόρημα, 2010, Ιωλκός

“Γυναίκα η Κόλαση… Γυναίκα ο Παράδεισος”, Διηγήματα, 2012, Περίπλους

“Τ’ αηδονιού το δάκρυ”, Μυθιστόρημα, 2015, Ωκεανίδα

“Ένα δράμι δύναμης”, Μυθιστόρημα, 2016, Ωκεανίδα

“Αντίο δεν είπα, ακόμη ζω”, Διηγήματα, 2018, Ωκεανίδα

“Παραθεριστής””, Μυθιστόρημα, 2020, Κάκτος

Επί – Λόγου – Λεύκωμα – Οκτώβριος 2020