“ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΞΕΦΤΙ ΑΠ’ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ” του Tόλη Νικηφόρου

ούτε ένα ξέφτι απ’ το χαμόγελό σου

μου λείπει η άνοιξη

η άνοιξη μετά βαρύ χειμώνα

που πλημμυρίζει τον αέρα φτερουγίσματα

το φως μού λείπει

απ’ τα γαλάζια μάτια σου

τις επτασφράγιστες τώρα μητέρα

πύλες του κόσμου

μου λείπει τ’ όνομά μου στα δικά σου χείλη

αυτά που μόνο εσύ για μένα ήξερες

τώρα δεν μένει τίποτε

ούτε το θρόισμα από το φόρεμά σου

μια νότα απ’ τη φωνή σου

μικρό ένα ξέφτι απ’ το χαμόγελό σου

τώρα δεν μένει

παρά να σκεπαστώ μ’ αυτό το τίποτα

και στο κενό βουβός να βλέπω

κάποιον που θα ‘λεγες πως είμαι εγώ

σαν τον χλωμό αντικατοπτρισμό

μιας παιδικής φωτογραφίας σου

 

Τόλης Νικηφόρου (1991 – ποιητική συλλογή«Ξένες χώρες»)

Από την ποιητική συλλογή «ρίγος αιχμάλωτο στον ήχο της φωνής σου»

63 ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη (1966-2015)

Εισαγωγή Παναγιώτης Γούτας

Εκδόσεις «Μανδραγόρας»-Αθήνα 2015

 

Επιλογή κειμένου και μεταφορά στο διαδίκτυο: Τζούλια Πουλημενάκου

(Προσωπικό αρχείο βιβλιοθήκης)