“ΜΙΚΡΟ ΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ” του Δημητρίου Πουλημενάκου

 Μικρό πουλί της προσφυγιάς

ψάχνω να βρω απάγκιο,

για να κουρνιάζω τις βραδιές,

Ελλάδα Μάνα Γη μου!

 

Ψάχνω να βρω απάγκιο!

Είχα ορθάνοιχτα φτερά και στα ψηλά πετούσα,

εκεί που το τραγούδι μου άγγιζε τα ουράνια!

Μου μπήξαν βέργες στην αυλή, σκιάχτρα στο πέρασμά μου,

Με φόβησαν και μ’ έδιωξαν, μ’ είπαν αγριοπούλι!

Και τώρα έρημο πουλί

ψάχνω να βρω απάγκιο!

 

Οι σκέψεις πάνε κι έρχονται, η μια μετά την άλλη,

χάνονται και ξανάρχονται στου νου μου την οθόνη!

Συννεφιασμένος ουρανός κι ο νους μου νεφελώδης,

…τι είχα και τι έχασα και πού θα καταλήξω…

κάθομαι και στοχάζομαι

πουλί ξενιτεμένο!

 

‘Στραποβολεί ο ουρανός κι ηφαίστειο η γη μου,

των αδερφιών τα αίματα πήραν φωτιά και καίνε

ό,τι στον ουρανό πετά κι ό,τι στη γη κινείται!

Βρυχάται ο Δράκος κι αντηχεί ο βρυχηθμός στ’ αυτιά μου

και οι Σειρήνες του γιαλού, ποια θα με ξεγελάσει..!

Κι εγώ μοναχικό πουλί

ψάχνω να βρω αγάπη!

 

Τα βάζω με τη Μοίρα μου, τα βάζω με τον Ήλιο,

κοιτάζω την Ανατολή και της γυρνώ την πλάτη.

Ψάχνω να βρω την πίστη μου, μα πόρτες σφαλισμένες…

Ψάχνω να βρω τ’ αδέλφια μου από το ίδιο αίμα

και τη γλυκιά μανούλα μου,

που πάει κατά τη … Δύση.

 

Στον ουρανό ψηλά κοιτώ και τον παρακαλάω,

να βρω γιατρό και γιατρικό να γιάνω τα φτερά μου,

να βρω νερό να δροσιστώ, αέρα ν’ αναπνεύσω

και μια μικρή ζεστή φωλιά

τα βράδια να κουρνιάζω!

                     

Ελλάδα Μάνα Γη μου!

…Μπορεί να έχασα πολλά, Πίστη, Φτερά, Πατρίδα…!

Κέρδισα όμως τη Ζωή, είδα το Φως, τον Ήλιο,

που μου ’δωσαν οι φίλοι μου, σαν πέρασα τη γη τους.

Μικρό πουλί της προσφυγιάς, χωρίς γονείς, αδέλφια

με την Ελλάδα στην καρδιά,

Πνοή Ζωής για μένα!

 

Μου άπλωσαν τα χέρια τους, μ’ άνοιξαν την καρδιά τους

και τα φτερά μου γιάνανε, ψηλά για να πετώ!

Βρήκα ελιά να στηριχτώ, δεντρί να τραγουδάω,

ένα γαλάζιο ουρανό, χωρίς φραγμούς και σκιάχτρα

κι ένα μπαλκόνι απάγκιο,

Ελλάδα Μάνα Γη μου!

 

Πουλάκι αηδονόγλωσσο, όπως και στα παλιά,

θα το φωνάξω δυνατά, με τη γλυκιά λαλιά μου,

σ’ όλον τον κόσμο ν’ ακουστώ, σ’ Ανατολή και Δύση,

σε Χριστιανούς, σ’ Αγαρηνούς και σ’ όλους τους μεγάλους,

πως στη Ζωή μου έταξα

να τραγουδώ  “Ε λ λ ά δ α” !

 

Δημήτριος Πουλημενάκος

Υποστράτηγος ε.α.

Γύθειο, Μάρτιος 2016