“ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΑΖΑΜΟΠΟΥΛΟΥ” (του Πάνου Κούρβα)

Αναφορά – προσέγγιση στο μυθιστόρημα “Στην ψυχή μου το άγγιγμά σου” της Φωτεινής Αζαμοπούλου

Του Πάνου Κούρβα

Στο σπουδαστήρι των νοηματικών διεργασιών της ανοίγει τη σκηνή της μυθιστοριογονίας. Τα γεννήματα της φαντασίας της εικονοποιούν πεθυμιές και αρμοδένονται με τον λόγο. Όαση στέκει, εκεί, όπου αφθονούν οι μελωδίες και οι ψίθυροι των πόθων της ντύνουν τα γυμνά γεγονότα με λεπτομέρειες, για να ηχήσει απ΄ τα μεγάφωνα της μυθοπλασίας η ηχώ της ψυχής της.

Ως αγνή ιδεολόγος, με φιλάλληλα οράματα μάς συστήνεται, μια πολυόματη συγγραφέας που διαγράφει στο λογοτεχνικό στερέωμα πνευματικές πτήσεις. Με ξέθαμπο τον οπτικό της ορίζοντα στην ψυχολογία των δίσεκτων ημερών, θεματογραφεί στοχασμούς με πολυεπίπεδα σύμβολα. Με ενδιάθετο λόγο δημιουργεί στων συνειρμών το φυτώριο. Αναπλάθει με ρέουσα γραφή τα αισθήματα σε παραστατικές εικόνες, και μια πλημμυρίδα φωτός γίνεται το λογοτεχνικό τους ντύμα. Με ασίγαστο πάθος η γραφίδα της γίνεται αμφίστομη μάχαιρα και αραδιάζει αποσταγμάτων συνθέματα απ’ τον βυθό της ψυχής της. Αποδίδει φωτογραφικά τις ιστορίες της και φιλτράρει μέσα απ’ την προσωπική της διόραση τη λειτουργική ευόδωση των προσδοκιών της.

Το έργο της ασκίαστο και πολύπαλμο δονεί τον εσωτερικό μας κόσμο και με τη ρωμαλεότητα της πένας της και την αγνότητα των αντιλήψεών της διανθίζει τις σελίδες της. Με θέρμη αγκαλιάζει τις ιδέες της και με την φαντασία να έχει πρωτεύουσα θέση, ζωγραφίζει τον πόνο, ζωντανεύει ονείρατα με έμφυτες μορφές, γίνεται αρχιτέκτονας φαντασμαγοριών. Με δίχως σωσίβιο, το πέλαγος των περιπετειών καταγράφει, με το πλοίο του μύθου θαλαττεύει σε ωκεάνεια βάθη δίχως να λογιάζει λιμάνι.

Με χειρισμούς υφάντρας αράχνης, πλέκει τις συντεταγμένες των παραγράφων της με το στημόνι και το υφάδι του λόγου, δίνοντας φωνή στον εσωτερικό της μονόλογο. Ζωντανεύει τα ινδάλματά της, και οι ήρωές της γεννιούνται για να μας συντροφεύουν με τους μυθιστοριογραφικούς ελιγμούς των μαιάνδρων της σκέψης της.

Στην πεζογραφική της δημιουργία, σαν άλλη ωραία Ελένη, η εμπνευσμένη λογοτέχνιδα μού αποκάλυψε την ταυτότητά της.

Ως αναγνώστης κοινώνησα την πνευματική της σοδειά με το ψυχικό της παυσίπονο που, ως «δώρημα τέλειον», «άνωθεν εστί».

Πάνος Κούρβας

Λογοτέχνης

 

 

Επί-Λόγου-Αφιερώματα-Κριτικές Λογοτεχνίας-Μάιος 2020