“ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ” του Πότη Κατράκη
ΕΠΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
Τίτλος: ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ
Συγγραφέας: ΠΟΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ
1η Έκδοση – Ιούνιος 2021
Σελιδοποίηση κειμένου και επιμέλεια εξωφύλλου: ΖΩΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
ISBN: 978-960-597-279-0
~~~~~~~~~~~~~~
Άνθρωπε σήκω τη ματιά πέτα τις παρωπίδες
να δεις ότι κηδεύονται στον χρόνο οι ελπίδες
για έναν κόσμο πιο καλό κόσμο λευτερωμένο
από θανάτους κι οδυρμούς με αρετή πλασμένο
κι έρχονται να σε καταπιούν λυγμοί κι απελπισία
δαίμονες που σφυρίζουνε σε κάθε κοινωνία.
Άνθρωπε ρίξε μια ματιά και βάλε στο μυαλό σου
πως κάθε μέρα μπαίνουνε μαχαίρια στο πλευρό σου
που χύνουν δηλητήριο τα σπλάχνα σου νεκρώνουν
και τα μαρτύρια που ‘ρχονται όλο και μεγαλώνουν
γίνονται άγριοι κεραυνοί κύματα στα πελάγη
και η αδιαφορία σου τον όλεθρο παράγει.
Έγινε υπερφόρτιση της γης και δεν τ’ αντέχει
πολλές φουρτούνες έρχονται και συφορές θα έχει.
Ο πληθυσμός αυξάνεται πάνω της κάθε χρόνο
μ’ ογδόντα ‘κατομμύρια και προκαλεί τον πόνο
με όσα τη φορτώνουμε και την ταλαιπωρούμε
και σ’ έναν ερημότοπο σε λίγο θα τη δούμε.
Θα ‘ρθει στιγμή ναν μην μπορεί ν’ αντέξει το φορτίο
κι ανήμπορη θα περπατά στη λάβα και στο κρύο.
Το γάλα της δε θα αρκεί να θρέψει τα παιδιά της
κι απ’ το σκοτάδι θα φανεί η μαύρη συφορά της.
Δάση της θα εκριζωθούν για νέες καλλιέργειες
σ’ όλα τα κράτη θ’ απλωθούν παράνομες ενέργειες
για να παράγουν τρόφιμα να θρέψουν τα κορμιά τους
όλους τους εργαζόμενους και τα μικρά παιδιά τους
θ’ αυξήσουν την αλίευση τα ψάρια θα τελειώσουν
θάλασσες λίμνες ποταμοί δε θα ‘χουν πια να δώσουν
τροφή για να συντηρηθούν άνθρωποι πεινασμένοι
απόκληροι της μοίρας τους φτωχοί κι απελπισμένοι.
~~~~
Η ζήτηση του ύδατος θα γίνει πιο μεγάλη
κι αυτοί που θα το στερηθούν θα ‘χουν το μαύρο χάλι
θα ξεραθούν τα δέντρα τους θα χάσουν τα φυτά τους
πλήθος αγρότες θα θρηνούν τη μαύρη συφορά τους.
Των προϊόντων οι τιμές θα γίνουν πιο μεγάλες
οι πεινασμένοι οι λαοί θα κατεβούν τις σκάλες
που οδηγούν στον όλεθρο στην πείνα και στο κρύο
δε θα ‘ναι λίγοι που θα πουν ένα στερνό αντίο
σε μια ζωή μαρτυρική στο πέρασμα του χρόνου
προάγγελο πάνω στη γη της θλίψης και του πόνου.
Για να αυξήσουν τις τροφές θα ρίχνουν δηλητήρια
του ζωικού βασίλειου θ’ αρχίσουν τα μαρτύρια
θηλαστικών και ερπετών πουλιών και όχι μόνο
ξεκίνημα προς τον γκρεμό για της ζωής το γόνο.
Όλο το οικοσύστημα θα πάρει κατηφόρα
και πρώτο θέμα θα γενεί στης γης τα φόρα.
Φωτιά και για τον άνθρωπο που θα καταναλώνει
της φρίκης δηλητήριο στα σπλάχνα του θ’ απλώνει.
Φυτά θα εξαφανιστούν τόπου θα ερημώνουν
και όσοι τα καλλιεργούν απ’ τον καημό θα λιώνουν.
Ανάγκες σε μεταφορές όλο και θα αυξάνουν
της γης το καυσαέριο στα ύψη θα το φτάνουν
που θα σκορπίζει θάνατο αρρώστιες καταιγίδες
κι οι άνθρωποι θα σπαρταρούν στου πόνου τις παγίδες.
~~~~
Οι πάγοι στην Ανταρκτική σιγά-σιγά θα λιώνουν
νησίδες και ακρογιαλιές για πάντα θα τελειώνουν
αφού θ’ ανέλθει πιο ψηλά η στάθμη των υδάτων
και θα ‘ρθει μια περίοδος καταστροφών θανάτων
ερήμωση των πόλεων που θα ‘χουν πλημμυρίσει
απ’ τα θαλάσσια νερά κικ από το χάρτη σβήσει
ξεσηκωμός των πολιτών που θα μεταναστεύουν
για να επιβιώσουνε λαούς θα δυναστεύουν .
Πεδιάδες που ‘ναι εύφορες και τη σοδιά τους δίνουν
Λερναίες Ύδρες θα γενούν λαούς θα καταπίνουν
όπως αυτές του Μπαγκλαντές Αιγύπτου Ολλανδίας
προοίμιο και συφορά μιας άλλης τραγωδίας.
Κράτη που ‘ναι αδύναμα για διάλυση θα πάνε
καικ οι λαοί τους οι φτωχοί οδύνες θα μετράνε.
Αυτοί που είναι πλούσιοι αλλά κι ευτυχισμένοι
θ’ανήκουνε στο παρελθόν απ’ όλους ξεχασμένοι.
~~~~
Μακρά ‘πο κάθε όνειρο η συφορά βαδίζει
την ευτυχία μάχεται τα τείχη της γκρεμίζει
και έρχεται θριαμβευτής με το σπαθί στο χέρι
σαν αιματόβρεχτος ληστής καρφώνει το μαχαίρι
και όλο γιγαντώνεται το μπόι της υψώνει
το φίδι της ερήμωσης τα νύχια του απλώνει
και τρώει ανθρωποκέφαλα πεδιάδες καταπίνει
χολή και δηλητήριο στο διάβα του αφήνει.
Όσο το καυσαέριο τους πάγους λιγοστεύει
κι αυτή η γη που την πατάς κάθε στιγμή στενεύει
και γίνεται μικρότερη ενώ εσύ αυξάνεις
σταφύλια ονειρεύεσαι να πιάσεις που δε φτάνεις
κάτω από τα πόδια σου χάνεται η ζωή σου
κι έρχεται το μαρτύριο και η καταστροφή σου.
~~~~
Στο Πακιστάν στ’ Αφγανιστάν Ινδία Νιγηρία
ο πληθυσμός αυξάνεται και η ευημερία
όραμα γίνεται θολό το πιάτο τους αδειάζει
η πείνα σφίγγει το λαιμό και το καζάνι βράζει
αντί για τρία γεύματα έχουνε μόνο ένα
και αν αυτό συνεχιστεί δε θα ‘χουνε κανένα.
Μα συνεχώς αυξάνονται γιατί αυτό ορίζουν
θρησκευτικά τους έθιμα κι έτσι περιορίζουν
τη σκέψη τους να σηκωθεί πιο πέρα να κοιτάξει
του λυτρωμού το άγγελμα απ’ τα μαλλιά ν’ αρπάξει
και να τους πει ξυπνήσετε αλλάξετε τη ρότα
γιατί ο κόσμος χάνεται δεν είναι σαν και πρώτα
πάρα πολύ πληθύνατε κάνετε λίγο κράτει
όπως σωστά επράξανε στον κόσμο άλλα κράτη.
Δε σας χωρά ο τόπος σας κι αρχίζει να βουλιάζει
ο κούκος σάς ειδοποιεί και το κοράκι κράζει.
Κοιτάχτε λίγο πιο μακριά από το μέτωπό σας
και μια ζωή χωρίς λιμούς βροντές και καταιγίδες
και να ριζώσουνε βαθιά στο νου σας οι ελπίδες
για ένα μέλλον πιο λαμπρό χρυσάφι για τη γη σας
κιαι άφθονο να έχετε στο στόμα το ψωμί σας.
~~~~
Αυξάνεσθε πληθύνεσθε λόγια παρωχημένα
π’ ακούγοντο πολύ συχνά σε χρόνια περασμένα
όταν οι πληθυσμοί στη γη ήταν μετρημένοι
και κάθε επικράτεια τριαντάφυλλα στρωμένη.
Δεν είναι τόσο δύσκολο για να προσαρμοστείτε
στα δεδομένα των καιρών και έτσι να σωθείτε
αρκεί να ξεκολλήσετε από τα έθιμά σας
θρησκευτικά και εθνικά εσείς και τα παιδιά σας
συνήθειες που ‘ταν χρήσιμες με άλλες καταστάσεις
και αν δεν τις εφάρμοζες πολλά έχεις να χάσεις.
Μαντήλες καταργήσετε δώστε την ευκαιρία
σ’ όλους τους υπηκόους σας να ‘χουν ισονομία.
Οι νεαρές γυναίκες σας να ελευθερωθούνε
ελεύθερα να κάνουν σεξ μ’ όποιον επιθυμούνε
τους άνδρες να χωρίζουνε όταν τις βασανίζουν
να πάψουν να τις δέρνουνε ούτε και να τις βρίζουν
πόσα παιδιά θα κάνουνε μόνες τους να το κρίνουν
μ’ όποιον θέλουν να βγαίνουνε να τρώνε και να πίνουν
να ‘χουν αντισυλληπτικά μέσα στο πορτοφόλι
ελεύθερα να περπατούν το βράδυ μέσ’ την πόλη
και όσες συλλαμβάνουνε να κάνουνε εκτρώσεις
χωρίς βάσει του νόμου σας να έχουν επιπτώσεις
να πάψει ναν’ αδίκημα γι’ αυτές και η μοιχεία
και να εκμεταλλεύονται την κάθε ευκαιρία
με άνδρες να συνέρχονται όπως οι Ευρωπαίες
που απελευθερώθηκαν κι έγιναν πιο ωραίες.
Πάρετε για παράδειγμα μία μεγάλη Κίνα
που ο λαός της πέθαινα ‘πο κρύο κι από πείνα
κι όταν περιορίσανε τον υπερπληθυσμό τους
έλαβε σάρκα και οστά στον κόσμο τ’ όνειρό τους
ευημερί έχουνε και δε μεταναστεύουν
τα ήθη τους αλλάξανε και όλο λιγοστεύουν.
Αυτό να κάνετε και σεις αν θέλετε να ζείτε
εκεί που γεννηθήκατε και να ευημερείτε.
~~~~
Όλοι ετοιμαζόσαστε να πάτε στην Ευρώπη
εκεί που είναι όμορφοι και ευλογημένοι τόποι
άσυλο να ζήτήσετε δήθεν να λυτρωθείτε
από πολέμους και διωγμούς που κάθε μέρα ζείτε.
Μα η αλήθεια είναι μια πηγαίνετε να φάτε
και σε γαλάζιους ουρανούς όλοι να περπατάτε
εκεί που κατοικούν λαοί με τα προβλήματά τους
και θέλουνε να σώσουνε πατρίδες κι αγαθά τους.
Μα πόσους πια μπορεί κι αυτά ανθρώπους να χωρέσει
και στου γκρεμού τα τάρταρα μια μέρα να μην πέσει
όταν εκατομμύρια των εκατομμυρίων
θα γίνει μία κάθοδος και όχι των μυρίων
και κορεστεί από ψυχές που δεν μπορούν να ζήσουν
οι κάτοικοι που ζούνε κει όταν θα πλημμυρίσουν
μ’ Ασιάτες και Αφρικανούς ανθρώπους πεινασμένους
απόκληρους της μοίρας τους και καταδικασμένους ;
Θα αλληλοσπαράζονται ένας θα τρώει τον άλλο
της φρίκης θα ‘χουν συφορά και πρόβλημα μεγάλο.
Με τ’ άσυλο δε λύνεται κανένα πρόβλημά σας
και παύτε να πνιγόσαστε εσείς και τα παιδιά σας
με βάρκες και πλεούμενα στο αφρισμένο κύμα
κι αντί να ξεμπαρκάρετε να μπαίνετε στο μνήμα
κάποιου πελάγους άγνωστου μέσα στην καταιγίδα
στο μέλλον σας να βάζετε του τάφου τη σφραγίδα.
Ακόμη κι αν πατήσετε το πόδι σας στα ξένα
και πείτε τελειώσαμε και όλα ξεχασμένα
νέα προβλήματα και κει αμέσως θα αντικρίστε
γιατί θα ‘ναι αδύνατο όπως αυτοί να ζήστε
με διαφορετικούς ναούς και εθυμοτυπίες
και θα ‘χετε κάθε στιγμή του ζόφου ιστορίες.
Μέσα σ’ ολόκλειστες δομές θα ζείτε κάθε μέρα
και δε θα επιτρέπεται να πάτε πάρα πέρα
σε χώρες που ‘ναι πλούσιες γιατί δε θα σας παίρνουν
και στις μετακινήσεις σας εμπόδια θα φέρνουν
άπιστους θα σας θεωρούν και καθυστερημένους
απόκληρους της μοίρας σας και περιφρονημένους
βαρίδια που θα προσπαθούν πίσω να σας γυρίσουν
θα ‘χετε βάρη στην καρδιά και μάτια που δακρύζουν
γιατί θα θέλουνε κι αυτοί τις χώρες τους να σώσουν
αφού δεν θα ‘χουνε δουλειές και χρήμα να σας δώσουν.
~~~~
Η μετανάστευση για σας το πρόβλημα δε λύνει
αλλά μονάχα ενοχές και δάκρυα αφήνει.
Η μείωση του πληθυσμού είναι για σας η λύση
αυτό που είναι λογικό και απαιτεί η φύση
όλα τα άλλα θα ‘ρθουνε το ‘να πίσω στον άλλο
αφού μια χώρα έχετε με πλούσιο περιβάλλο.
Λίγοι εσείς στον τόπο σας πολλά τα βοσκοτόπια
και επενδύσεις θα ‘χετε και προϊόντα ντόπια
που όλα θα τ’ αλλάξουνε τα πάντα θα ψηλώσουν
δουλειά ψωμί πολιτισμό και χρήμα θα σας δώσουν.
~~~~
Λαοί που παραπλήθυναν και δεν μπορούν να ζήσουν
να’ χουν χωράφια πλούσια και να ευημερήσουν
ο κλήρος τους μοιράζεται και συνεχώς στενεύει
ο Χάρος με γυμνό σπαθί στην πόρτα ενεδρεύει
να πάρει άρρωστα κορμιά σώματα πεινασμένα
που δεν μπορούν ν’ αντισταθούν στης μοίρας τα γραμμένα
ψάχνουν απέλπιδα να βρουν λύσεις για να σωθούνε
στης συφοράς τα δόκανα να μην παραδοθούνε.
Αλλά δεν έχουν μηχανές τα προϊόντα σπάνια
και γίνονται δυσεύρετα τιμή και περηφάνεια
οι κυβερνήσεις πέφτουνε γιατί δεν καταφέρνουν
ψωμί δουλειά και φαγητό σ’ έναν λαό να φέρουν
που δεν μπορεί στον τόπο του πια να επιβιώσει
διέξοδο στην πείνα του στην συντριβή να δώσει.
Κι αυτές που αντιστέκονται γυρεύουν άλλες λύσεις
να δώσουν τα στολίδια τους να φέρουν επενδύσεις
ακόμη και τον πόλεμο σα λύση ετοιμάζουν
να βγουν από τα σύνορα ν’ αρχίσουν να ρημάζουν
χώρες που είναι δίπλα τους να τις καταληστέψουν
να πάρουν την πραμάτεια τους πλούσιους καρπούς να δρέψουν
σφάζοντας κι ατιμάζοντας τον κάθε ηττημένο
απόκληρο της μοίρας του φτωχό και πεινασμένο.
Αίμα να ρέει ποταμός από τους σκοτωμένους
της ειμαρμένης ξόανα και καταδικασμένους.
Με του καιρού το πέρασμα οι σκλάβοι να ξυπνάνε
ν’αρπάζουνε τα όπλα τους αφέντες να χτυπάνε
να γίνοντ’ αλληλοσφαγές ώστε να λιγοστέψουν
με του καιρού το πέρασμα τα πλήθη να στερέψουν
να μειωθούν οι πληθυσμοί με την αλλοφροσύνη
κι η γης που ήταν εύφορη μια κόλαση να γίνει
γιατί ποσώς δεν μπόρεσε ν’ αντέξει το φορτίο
που κάποιοι τη φορτώσανε με ζέστη και με κρύο.
Όμως και τούτο ίσχυε σε χρόνους περασμένους
που ‘βγαζε σε διέξοδο λαούς απελπισμένους
τώρα παρήλθαν οι καιροί όπου οι λεγεώνες
τον πρώτο λόγο είχανε εκείνους τους αιώνες
κι έπρεπε να ‘χεις πληθυσμούς για τις πολεμήσεις
πολλά κορμιά να θυσιαστούν για να μη γονατίσεις.
Τώρα τον λόγο έχουνε οι μηχανές το χρήμα
κάθε φτωχό και νηστικό τον καρτερεί το μνήμα
έστω κι αν έχει πεζικό πολύ να ανατινάξει
και στην ορμή των μηχανών τα στήθια να προτάξει.
~~~~
Μπρος στου πολέμου την κλαγγή που όλους τους τρομάζει
κάθε λαός προληπτικά με δέος ετοιμάζει
τα όπλα του για ν’ αμυνθεί εχθρούς να πολεμήσει
να δείξει μια αυτάρκεια και νίκες να κερδίσει
και φτιάχνει εργοστάσια στεριώνει ναυπηγεία
που θέλουνε προσωπικό χρήμα και εργασία
και τα στερεί ‘πο τον λαό π’ ανθρώπους πεινασμένους
απόκληρους της μοίρας τους και ταλαιπωρημένους
ενώ μπορούσαν κάλλιστα να ‘ταν στη γεωργία
στους παραγωγικούς τομείς και στην κτηνοτροφία
αλλά και σ’ εργοστάσια που να παράγουν άλλα
και πλούσια να έχουνε το μέλι και το γάλα.
Κι η φτώχεια γιγαντώνεται δόντια και νύχια βγάζει
καταληστεύει τους λαούς κι απλώνει το μαράζι
για άμυνα κι επίθεση πολλά ποσά ξοδεύει
κι ο διάβολος που τα θωρεί χαίρεται και χορεύει
για το ανθρώπινο μυαλό π’ αδυνατεί να κρίνει
πως κάθε του εξοπλισμός τον οδηγεί στη δίνη
του όλεθρου της συφοράς και της απελπισίας
παιχνίδια για παραγωγή θλιμμένης ιστορίας.
Πότης Κατράκης / Λογοτέχνης
Απόσπασμα από το επικό ποίημα “Αρμαγεδώνας” (στίχ. 1 – 252)
Το ποίημα συνολικά αποτελείται από 558 στίχους
Επιμέλεια κειμένου ως προς τη μεταφορά στο διαδίκτυο με άδεια του συγγραφέα: Τζούλια Πουλημενάκου
Επί-Λόγου – Λεύκωμα – Ιούλιος 2021
